ମାୟା ସ°ସାର

ମାୟା ସଂସାର କେହି ନୁହେଁ ନିଜର

ନିଜର ନିଜର ଏକା କଳା ଠାକୁର ।

ଆଶା ଏଠି ମରିଚିକା ନାହିଁ ତା ଶେଷ

ଥକ୍କିଯାଏ ଧାଇଁଧାଇଁ ମରେନି ଶୋଷ ।

ବିଷୟ ବିଷ ବଳୟ ସଂସାର ହାଟ

ଦିଦିନ ପାଇଁକି ଏଠି ଆମରି ନାଟ ।

ନାଟ ସରିଗଲେ ସୁନା ପଞ୍ଜୁରୀ ଖାଲି

ରଖିବେନି ମନେ କେହି ଯିବେରେ ଭୁଲି ।

ତୁଛାଟାରେ ମନେ ଖାଲି ଚିନ୍ତା ହଜାର

ଚକାଆଖି ଦେଖେ ସବୁ ରଖେ ନଜର ।

ସେ ଆଖିରେ ଦୁଇ ଆଖି ମିଶାଇ ଦେଇ

ଚିନ୍ତିଲେ ସେ ଚିନ୍ତା ସବୁ ଦେବେ ଦୂରେଇ ।

ସେଇ ତ ଆରମ୍ଭ ସିଏ ସବୁ ର ଶେଷ

ମାୟାରେ ତାଙ୍କର ସାରା ଦୁନିଆ ବସ ।

ମାୟାରେ ସେ ପରଖନ୍ତି ସବୁରି ଭାବ

ଭାବିଲେ ଭକତିଭରେ ତରିବ ଭବ ।

ମୟା ସଂସାରର ସେହି ଅମୁହାଁ ମୋହ

ତୁଟେଇ ଭଜରେ ନିତି କାଳିଆ ଦିଅଁ ।

ଅବସାଦ ହେବ ଦୂର ଜଞ୍ଜାଳ ମୁକ୍ତି

ମୟା ସଂସାରରେ ଖୋଜି ପାଇବ ଶାନ୍ତି ।