ମାଆ ତାରିଣୀ

  

ଶାଳ ଗଛ  ମୂଳେ  ଦେଲି ଲୋ ମାଟି ଘୋଡା ମାଟି ଦୀପ ଆଉ ନଡ଼ିଆ ଗୋଟେ ଲୋଡ଼ା ।

ଗୋଟା ନଡ଼ିଆ ରୁ ଛାଡିବ  ନାହିଁ  କତା

ଗଛରେ ବାନ୍ଧି ଦେ ମନାସି  ମନ  କଥା ।

ଡହଳ  ବିକଳ  ମନକୁ  ସେ ବୁଝିବ

ମାଆ ନଥିଲେ ତ କିଏ ସେ ସାହା ହେବ ।

ପଣତେ  ପୋଛିବ  ମନରୁ  ଦୁଃଖ  ଶୋକ

ଲିଭାଇ ଦେବ  ସେ ଛାତି  ତଳର  ଭୋକ ।

ମରୁ  ଅଗଣା ରେ ଫୁଟାଇ ଦେବ ଫୁଲ

ବିପଦ ବେଳରେ  ହୋଇବ ସିନା ଢାଲ ।

ସୁନା ବେଶ ପାଇଁ ଚାଲିଛି  ସଜ ବାଜ

ନାଲି ପାଟ  ପିନ୍ଧି  ହସୁଛି  ମାଆ  ଆଜ ।

ଧୂପ  ଦୀପ ଭୋଗ  ସଜାଡି  ଦିଅ ଥାଳ

ଆଳତୀ  ସହଳ  ହୋଇବ ବେଗେ ଚାଲ ।