ମାଆ ମୋର ମନେପଡ଼େ

ମାଆ ମୋର ମନେପଡ଼େ

       ନିଃଶବ୍ଦ ବେଳାରେ ,

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ ଅବା

       ତାରାଙ୍କ ମେଳରେ ।

ସପନ ଝୁଲିରେ କିବା

       ସାଉଁଟା ସ୍ମୃତିରେ ,

ହୃଦୟଟା କୋରିହୁଏ

       ସାଦା କାଗଜରେ ।

 ବର୍ଷକରେ ଥରେ ନୁହେଁ

         ପ୍ରତି ମୁହୁର୍ତ୍ତରେ ,

  ମଶାଣି ପଡ଼ିଆ ଜୁଇ

         ପାଉଁଶ ଭିତରେ ।

ଦିନେ ନୁହେଁ ସବୁଦିନେ

         ଆଖିର ଲୁହରେ ,

ଟଙ୍ଗା ଯାଇଥବା କାନ୍ଥେ 

        ଫଟୋଟି ଭିତରେ ।

ମାଆ ଦେଇଥିବା ଫୁଲ

          ନୀତି ପୂଜା ଘରେ ,

ସିନ୍ଦୂର, ଚନ୍ଦନ ଟୋପା

          ଠାକୁର ମଥାରେ ।

ମାଆ ଚାଲିଗଲା ପରେ

         ତା' ପିନ୍ଧା ଲୁଗାରେ ,

 ପଲଙ୍କରେ ପାରିଥିବା

         ବିଛଣା ଚାଦରେ ।

ମାଆ ମୋର ଖାଉଥିବା

        କଂସା ବାସନରେ ,

ମାଆ ହାତ ଲାଗିଥିବା

        ଗହଣା ବାକ୍ସରେ ।

ଶେଷ ଥର ଦେଇଥିବା 

        ପିଲାଙ୍କ ହାତରେ ,

ଆଗକାର ବାଇଗଣି

         ପଚାଶ ଟଙ୍କାରେ ।

ମାଆ ମତେ ପିନ୍ଧେଇବା

        ଚୁଡ଼ି ଦି , ପଟରେ ,

ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ପିଇଥିବା

        ଶେଷ ଚା , କପ୍ ରେ ।

ଶେଷ ଥର ଶେଷ ସ୍ମୃତି

         ଥରିଲା ଓଠରେ ,     

ସେଇ ଶେଷ ଶବ୍ଦ ଗୋଟି

         ବିଦାୟ ବେଳାରେ ।

         

  ସବୁ ବେଳେ ମାଆ କହେ

          ଟିକେ ରହିଯାରେ ,  

  ଏବେ ଗଲେ ପୁଣି କେବେ

          ଆସିବୁ କହରେ ..?

ମାଆ ଚାଲିଗଲା ପରେ

        ଶୂନ୍ୟ ସେ ଗୃହରେ ,

ମାଆ ଭାରି ମନେପଡ଼େ

        ନିଃଶଦ୍ଦ ରାତିରେ ।

ହଜିଗଲା ମାଆ କଣ 

        ଆଉ କେବେ ଫେରେ??

ମାଆ ଭାରି ମନେ ପଡ଼େ 

        ନିଃଶବ୍ଦ ବେଳାରେ ।