Ramachandra Bhutia

Abstract Drama Classics

4  

Ramachandra Bhutia

Abstract Drama Classics

ମାଆ ମହାକାଳୀ

ମାଆ ମହାକାଳୀ

2 mins
611


ଶୁଭଙ୍କରୀ ଉଗ୍ର ଦେବୀ ଆଦିଶକ୍ତି

       କାଳୀ କରାଳ ମୂରତି

ମହିମା ଯାହାର ଦେବେ ଅଗୋଚର

       ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ କା'ର ଶକ୍ତି ।


ଭୟଙ୍କରୀ ରୂପ ମାତା ର ହୃଦୟ

       ଅପୂର୍ବ ଏ ସମନ୍ୱୟ

ଜଗତ ଜନନୀ ଖଳ ବିମର୍ଦ୍ଦିନୀ 

       ଜୟ ମହାକାଳୀ ଜୟ ।


ତୋ ରୂପ ସ୍ମରଣେ ହୃଦ ରୋମାଞ୍ଚିତ

       ତନୁ ହୁଏ ପୁଲକିତ

ଅଜ୍ଞାନ ନାଶିନୀ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାୟିନୀ

       ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପିଣୀ ମାତ ।


କରାଳ ମୂରତି ଅନନ୍ତ ଅସୀମ

       ନାହିଁ ଆଦିଅନ୍ତ ତୋର

ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ତୁହି ପରମ ଇଶ୍ୱରୀ

       ସେଥିପାଇଁ ଦିଗମ୍ବର ।


କାଳ କୁ କରିଛୁ ଆୟତ୍ତ ବୋଲି ମା

       ପ୍ରକଟିଲା କାଳୀ ନାମ

ଗଗନ ପରି ତୁ ଅନନ୍ତ ଅସୀମ

       ଅଙ୍ଗକାନ୍ତି ନୀଳବର୍ଣ୍ଣ ।


କଟିରେ ଶୋଭିତ ଭୂଜମାଳ ତୋର

       ହୃଦୟ ରେ ମୁଣ୍ଡମାଳ

ସୂଚାଏ ଏ କଥା ରଖିଛ ଶରଣେ

       ଦୁଷ୍ଟ ବି ସନ୍ତାନ ତୋର ।


ଲଲାଟ ପଟରେ ଶୋହେ ବାଳଇନ୍ଦୁ

       ନବଜୀବନ ଦାୟିନୀ

ଭୟଙ୍କରୀ ରୂପ କରୁଣାରେ ସିକ୍ତ

       କୃପାମୟୀ ତୁ ଜନନୀ ।


କୃଷ୍ଣ ରଙ୍ଗ ତୋର ତାମସ ପ୍ରତୀକ

       ସତ୍ତ୍ଵ ଗୁଣ ଶ୍ୱେତ ଦନ୍ତ

ଲହଲହ ଜ୍ୱିହା ରାଜସ ଗୁଣର

       ତ୍ରିଗୁଣ ରୁ ତୁ ଅତୀତ ।


ଅଭୟ ମୁଦ୍ରା ତୋ ଭବଭୟହାରୀ

       ସନ୍ତାନ ର ଦୁଃଖ ନାଶି

ବରଦ ମୁଦ୍ରାରେ ସର୍ବଇଚ୍ଛା କରି ପୂର୍ଣ୍ଣ

       ଜଗତେ ବାଣ୍ଟୁଛୁ ଖୁସି ।


କୃତାନ୍ତ କୃପାଣ ହସ୍ତେ ଉତ୍ତୋଳନ

      ଖଣ୍ଡିବା ପାଇଁ ଅରିଷ୍ଟ

ତୋ ନାମ ଧରିଲେ ଘୁଞ୍ଚି ଯାଏ ପରା

      ଜରା ବ୍ୟାଧି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ।

       

ହସ୍ତରେ ଶୋଭିତ ନରମୁଣ୍ଡ ଗୋଟି

       ରଖଇ ବଡ଼ ରହସ୍ୟ

ଅଜ୍ଞାନ ଅଧର୍ମୀ ଅହଂକାର ତମ

       କରୁଛୁ ମାତା ବିନାଶ ।


ସଦାଶିବ ବକ୍ଷେ ପୟର ତୋହର

       ଶିବଶକ୍ତି ଏକାକାର

ଶିବଙ୍କ ଚେତନା ହୁଏନି ପ୍ରକାଶ

       ନ ଥିଲେ ଶକ୍ତି ପାଖର ।


ଶିବ ଆଉ ଶକ୍ତି ହୋଇଲେ ଏକାଠି

       ସୃଷ୍ଟି ହୁଅଇ ସମ୍ଭବ

ଶକ୍ତି ବିନା ଜୀବ ପାଲଟଇ ଶବ

      ଏହି ବାର୍ତ୍ତା ଦ୍ୟନ୍ତି ଶିବ ।


ଅଧର୍ମୀ ମାନଙ୍କୁ ଦେଉ ତୁହି ଦଣ୍ଡ

       ରୂପ ହୋଇ ବାମାକାଳୀ

ସର୍ବ ଇଚ୍ଛା ଫୁର୍ତ୍ତି କରିଥାଏ ମାତ

       ରୂପ ତୋ ଦକ୍ଷିଣକାଳୀ ।


ତୁହି କ୍ଷମାମୟୀ ମଙ୍ଗଳମୟୀ ମା

       ଶିଷ୍ଟ କୁ ଦେଉ ଅଭୟ

ସ୍ନେହମୟୀ ତୁହି ବାତ୍ସଲ୍ୟ ହୃଦୟା

       ମାତ୍ର ଦୁଷ୍ଟ ପାଏ ଭୟ ।


ଅଧର୍ମ କାଳିମା ନଶିବା ପାଇଁ କି

       କାଳୀ ରୂପେ ଅବତାର

ଦୁଷ୍ଟ କୁ ସଂହାରି ସାଧୁସନ୍ଥ ପାଳୁ

       ମହିମା ତୋର ଅପାର ।


ମୁଁ ଗୋଟେ ଅଜ୍ଞାନୀ ପାମର କୁମତି

       ବାରେ ମୋତେ କର କ୍ଷମା

ଅବୋଧ ଭାବରେ ଦିବ୍ୟରୂପ ତୋର

       ମୁଁ ମୁର୍ଖ କରେ ବର୍ଣ୍ଣନା ।


ନାହିଁ ବିଦ୍ୟାବୁଦ୍ଧି ଶାସ୍ତ୍ର ମନ୍ତ୍ର ତନ୍ତ୍ର

       ବାଳୁତ ଭାବରେ ଭାଳି

ହୃଦୟର ଭାଷା କରିଛି ପ୍ରକାଶ

       ତୋ ପଦରେ ନିଉଛଳି ।


ତ୍ରୁଟି ଥିଲେ ମା' ଲୋ ନ ଧରିବୁ ମୋର

       ଅଜ୍ଞାନ ସୂତ ମୁଁ ତୋର 

ଚରଣେ ଶରଣ ପଶିଲି ଜନନୀ

      ମାର ଅବା ମୋତେ ତାର ।


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Abstract