ମାଆ ବରୁଣେଇ ଡାକେ ପୁକାରେ

ବରୁଣେଇ ମାଆ ଡାକୁଚି ଆ

କରୁଣେଇ ମାଆ ଡାକୁଚି ଆ

ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର ବୀର ପାଇକ ମୋ

ଶୀଥିଳ କାହିଁକି ରକତ ନିଆଁ ?

ଦୁଇଶ ବରଷ ଯାଇଚି ପୁରି,

ବକ୍ସି ଜଗବନ୍ଧୁ ଭ୍ରମର ମାଧବ

ଗଲେଣି କି ତୋର ମନରୁ ଭୁଲି,

ବାଘ ତୋଟା କୂଳେ ବରଗଛ ଡାଳେ

ଶୁଭୁନି କି ଜୟୀ ପୁଅ କାନ୍ଦଣା ?

ବରୁଣେଇ ମାଆ ଡାକୁଚି ଆ----

ପ୍ରବଳ ପ୍ରତାପୀ ଇଂରେଜ ଜାତି,

ଯାଇଥିଲା ଥରି ଯାଆ ରଣ ହୁଙ୍କାରେ

ପାଇକ ପୁଏ ମୋ ଭୟ କାହିଁକି ?

ତୋ ଜନମମାଟି ପୁଣ୍ୟ ଦେବାଳୟ

ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ତୁ ଆଗେଇ ଆ ।

ବରୁଣେଇ ମାଆ ଡାକୁଚି ଆ----

ଜଳେ ମୋ ପାହାଡ଼ ବକ୍ଷେ ଅନଳ,

ହୃତ ମୋ ଗୈାରବ ଅତୀତର ଶିରୀ

ଗତି ଜୀବନର ପ୍ରତିକୂଳ,

ଉତ୍କର୍ଷତା ଶୀର୍ଷ ଦୂର ଅପହଞ୍ଚ

ନିସ୍ପନ୍ଦ କୈ।ଶଳ କଳା ସୁଷମା ।

ବରୁଣେଇ ମାଆ ଡାକୁଚି ଆ----

ସଜଗୁ ମୋ ପୁଅ ଖୋରଧା ଗଡ଼େ,

ଜାଗୁ ମହାବଳ ପୁରପଲ୍ଲୀରେ

ସୁସ୍ମରୁ ସ୍ୱଭାବ ବିଜୟର ଗାଥା

ମାଆ ବରୁଣେଇ ଡାକେ ପୁକାରେ

ଜାତି ସ୍ୱ।ଭିମାନ ସ୍ୱ।ଧିନତା ରକ୍ଷା

କରମ ମହାନେ ହୁଅ ଆଗୁଆ ।

ମାଆ ବରୁଣେଇ ଡାକୁଚି ଆ---