ମା

ଜନମ ଦେଇ ତୁ    ଭଗବାନ ତୂଲ୍ୟ 

     ଯୁଗେ ଯୁଗେ ମୋରି ପାାଇଁ,

ହାତ ଧରି ମତେ   ଚାଲି ଶିଖେଇଲୁ 

    ସ୍ନେହେ ଲୋରି ଗୀତ ଗାଇ  ।

ମୋ ଆଖିରେ ଯେବେ  ଲୁହ ଝରିପଡେେ

    ତୋ ଆଖିରେ ଲହୁ ଖସେ, 

ଅସରନ୍ତି ଖୁସି     ମିଳିଯାଏ ମତେ 

    ଯହିଁ ତୁମେ ଥିଲେ ପାଶେ  ।

ଉପାସ ରହିତୁ     ଖୁଆଉ ଆମକୁ 

    ଛାତିକୁ ପଥର କରି, 

ଭୟଭୀତ ହେଲେ   ମୁଖରୁ ମୋହରି 

     ତୋ ନାମ ଯାଏ ବାହାରି  ।

ପର ଜନ୍ମ ଯଦି    ମିଳନ୍ତା ମତେଲୋ

     ଆସନ୍ତି ତୋ କୋଳେ ପୁଣି, 

ତୋ ସ୍ନେହ ଆଦର    ଶୁଭ ମାନସିକ 

    ମୋ ପାଇଁ ମଉଡ ମଣି  ।