ମନେ ପଡ

ମନେ ମନ ହୋଇ ରହି ଯାଏ କାହିଁ 

    ସ୍ମୃତି ଅଭୁଲାର ହୋଇ, 

 ସମୟ କି ବୁଝେ ମନର ସ୍ତାଣୁ କୁ

    ବହି ଯାଏ ଝଡ ହୋଇ ।

 ଆପଣଙ୍କ ପରି ପ୍ରତିଭା ପୁରୁଷ 

   ଦେଖିନାହିଁ କାହୁଁ କେବେ, 

 ଅଳପ ଦେଖାରେ ବହୁ ଜାଣିଗଲି 

   ଆକାଂକ୍ଷାର ଉଚ୍ଚ ରବେ ।

କରିବାକୁ ଥିଲା ଭାବନାରୁ ଉଚ୍ଚ

   ସମୟ ସାଜିଲା କାଳ, 

 ଭବ୍ୟ ଆଶା ରଖ ନିର୍ମଳ ମନରେ

   ଫେରିବ ହଜିଲା ବେଳ ।

ଆପଣଙ୍କ କର୍ମ କଥା କୁହା ଶୈଳୀ 

   ଭୁଲିବିନି ଜୀବନରେ, 

ଏକଲବ୍ୟ ତୁଲ୍ୟ ସ୍ମରିବି ସର୍ବଦା 

   ଜାରି ରଖି ଆଦର୍ଶରେ ।