ଲୁହରେ ଲେଖୁଛି ଚିଠି

ହୃଦୟରେ ଚାପି ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ବୁକୁରେ ଚାପିଛି କୋହ,

ଲୁହରେ ଲେଖିଲେ ଚିଠିରେ କାଳିଆ

ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବୁ କି କହ ।

ବିଜନ ବେଳାରେ ତୋର ଭାବମୂର୍ତ୍ତି

ମୋ ମନକୁ ଚହଲାଏ,

ତୋ କୃପା କରୁଣା ପାଇବାକୁ ଟିକେ

ଏ ହୃଦୟ ଝୁରୁଥାଏ ।

ଅବ୍ୟକ୍ତ, ଅକଥ୍ୟ କାହାଣୀ ମୋ ନିତି

ତୋ ପାଶେ ଅଛପା ନୁହଁଇ,

ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ବୋଲି ଅନ୍ତର ବାରତା

ପାରୁନାହୁଁ କିମ୍ପା ଜାଣି ।

ଅସରନ୍ତି ଲୁହ କରିଛି ଏକାଠି

ଲେଖିବାକୁ ତୋ ପାଶେ ଚିଠି,

ସେ ଚିଠି ପଢିକି ଉତ୍ତର ଦେବୁକି

ଏ କଥା ମନେ ଭାବିଛି ।

ମୋ ସୁଖ ଦୁଃଖର ସାକ୍ଷୀ ତୁହି ପରା

ଆନଲୋଡ଼ା କିଛି ନାହିଁ,

ଏ ଜୀବନ ତୀରେ ତୁହିଁ ତ ଭରଷା

ମୋ ମନ ବୁଝିଥା ତୁହି ।

     ଚିଠି ଥିଲା ତୁମ ପାଇଁ ଆଖି ଲୁହରେ ଲେଖିଥିଲି,

 ଭାବିଥିଲି ପଢିବ, ବୁଝିବ, ବୁଝିଲନି

 ଉତ୍ତର ଦେଲନି, ସବୁ ଭୁଲିଗଲ

 ବିତିଥିବା ନିରବ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଏକାନ୍ତରେ ଦୁଇ ଆଖିର ମିଳନ

 ଅକୁହା କଥା ସବୁ କହି ହେଉଥିଲା ।

 ବୁଝକି ନ ବୁଝ ମୁଁ ବୁଝିଥିଲି

ରହିଗଲା କିଛି ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାବନାରେ,

ଭାବିଲି କହିଦେବି ମୁଖ ଖୋଲି l

କିନ୍ତୁ କହିପାରିଲିନି, ସବୁ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହ୍ୟ କଲି

ତୁମେ ତୁମ ରାଇଜରେ.

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଭୁଲିନି ତୁମକୁ l

ତୁମେ ମୋର ପ୍ରତିଟି ସ୍ପନ୍ଦନରେ,

ତୁମେ ତ ରାଜରାଜେଶ୍ୱର,

ତୁମର କିଅବା ଦୁଃଖ, କିଅବା ଭାବନା,

 ଅଷ୍ଟ ପାଟବଂଶୀଙ୍କ ମେଳରେ ତୁମେ ତ

ରାଧାଙ୍କୁ ଭୁଲିଛ, ମୀରାକୁ ଭୁଲିଛ,

 ପାଗଳିନୀ ସାଜିଛି ତୁମରି ପ୍ରେମରେ

ତୁମକୁ ପାଇବା ଜନ୍ମଜନ୍ମାନ୍ତରେ ଆପ୍ରାଣ ଚେଷ୍ଟା ସତ୍ୱେ ମୁଁ ହାରିନି, ଆଜି ନିରବ ନିଶ୍ଚଳ ସାଜିଛି ଆଖିର ଲୁହରେ

 ତୁମେ ପାଶେ ଏଇ ମୋର ହୃଦୟର ଭାଷା ଚିଠିରେ ଲେଖିଛି l ଖୋଲିକି ନିଶ୍ଚେ ତ ପଢିବ ଏତିକି ପ୍ରାର୍ଥନା

 ମୋର ଆତ୍ମାକୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିବ ।