ଲୁହରେ ଭିଜିଲା ଆଖି

ରୂପ ନିରୀମାଖୀ,         କୋମଳ ଅଧର,

ରକ୍ତିମ ସୁଢ଼ଳ ଶରୀ ।

ଚିତ୍କାର କରୁଛି,          ନର୍ଦମ ଖାଦରେ,

କୁଆଁ କୁଆଁ ରାଵ କରି ।।

ଦୃଷ୍ଟି ପଡିଗଲା,          ଗନ୍ତବ୍ୟ ପଥରେ,

ଗାଡି ଅଟକାଇ ଦେଲି ।

କୋମଳ ଶିଶୁର,          କରୁଣ ଦୃଶ୍ୟକୁ,

ଦେଖି ମୁହିଁ କାନ୍ଧୁଥିଲି ।।

ହୃଦ ବିଦାରକ,          ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ମୁହିଁ,

ଲୋମ ମୋ ଟାଙ୍କୁରି ଗଲା ।

କେମିତି ସହିଲା,          ହୃଦୟ ମାଆର,

ରାସ୍ତା କଡେ ଫିଙ୍ଗି ଦେଲା ।।

ବେଢ଼ି ରହିଛନ୍ତି,          ସ୍ୱାନ ଓ ଶୃଗାଳ,

ନ ଯାଆନ୍ତି କେହି ପାଶେ ।

ଦୟା କି ମମତା,         ହିଂସ୍ର ଜୀବଙ୍କର,

କରୁଣାର ପରକାଶେ ।।

ନିକଟସ୍ଥ ହୋଇ,         କପଡା ଆଢେଇ,

ଟତସ୍ଥ ମୁଁ ହୋଇ ଗଲି ।

ଜନ୍ଦା ଓ ପିମ୍ପୁଡି,          ଘେରି ଯାଇଛନ୍ତି,

ଶିଶୁ ଚର୍ମ ରକ୍ତେ ନାଲି ।।

ଉଠେଇ ଆଣିଲି,           ମୁକ ଶିଶୁଟିକୁ,

ନେଲି ମୁଁ ଡାକ୍ତର ଖାନା ।

ବୁଝି ପାରିଲିନି,           ଅପରାଧ ତାର,

ମଙ୍ଗଳ କରେ କାମନା ।।

ମାଆ ତୁମେ ଆଜି,        ସାଜ ନାହିଁ ତୁମେ,

ହିଂସ୍ର ନିଜ ଶିଶୁ ପାଇଁ ।

ନିଜ ଉଦରରୁ,            ଜନ୍ମ କରି ଶିଶୁ,

ରାସ୍ତା କଡେ ଫିଙ୍ଗ ନାଇଁ ।।

କ୍ଷଣିକ ସୁଖର,          ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ,

ଗର୍ଭବତୀ କିଆଁ ହୁଅ ।

ଚୋରା ପ୍ରେମ ଡୋର,       କଲା ଗର୍ଭବତୀ,

ସଜାଗ କାହିଁ ନ ରୁହ ।।

କନ୍ୟା ଶିଶୁ ପାଇଁ,         ଦୁଃଖ କାହିଁ ପାଇଁ,

କନ୍ୟା ବି ସବୁ କରଇ ।

କନ୍ୟା ଶିଶୁ ଭାବି,         ନ ସାଜି ନୃଶଂସ,

ବଢ଼ାଇ ଦିଅ ପଢ଼ାଇ ।।