ଗୁରୁବେ ନମଃ

ଆମରି କୋମଳ, ହସ୍ତେ ଦେଇ ଖଡ଼ି,

   ଶିଖାଇଲ ଲେଖା ପଢା ।

ଅ' ରୁ କେମିତି,  ହୋଇ ଥାଏ ଆ' ,

   ଜଣାଇ କରିଲ ଛିଡା ।।

ଭଲ ମନ୍ଦ ଗୁଣ,  ଶିଖାଇ କରିଲ,

  ସମାଜ ପାବଛେ ଛିଡା ।

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ପଥେ, ଚଲାଇ ଆମକୁ,

  ସୁକାର୍ଯ୍ୟରେ କଲ ଲୋଡ଼ା ।।

ଦୋଷ ପାଇଁ ଦଣ୍ଡ, କୃତକାଜ୍ୟେ ସ୍ନେହ,

  ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶିଷ ଜ୍ୟୋତି ।

ଜୀବନ ପଥରେ, ଶିଷ୍ୟ ପାଇଁ ସଦା,

  କୁସୁମିତ କରେ ନୀତି ।।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ରୂପୀ, ସୁରମ୍ୟ ବଗିଚେ,

  ମାଳିଟିଏ ପରି ରହି ।

ଛାତ୍ର ରୂପୀ ବୃକ୍ଷେ, ଫୁଟାଇଲ ଫୁଲ,

  ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ନିର ଦେଇ ।।

କୂପଥରୁ ତୁମେ,  ସୁପଥେ ଆଣିଲ,

  ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ଦେଇ ।

ଗୁରୁଙ୍କର ଋଣ,  ଶେଷ ସ୍ୱାସ୍ ଯାଏ,

  ନପାରେ ସୁଝିଣ କେହି ।।

ଆଜିର ଦୁନିଆ, ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ଧ ହୋଇଛି,

   ଗର୍ବ ହିଂଶା ଦ୍ଵେଷ ନେଇ ।

ଗୁରୁ ଆଶୀର୍ବାଦ, ଥିଲେ ଶିଷ୍ୟ ପ୍ରତି,

   ସର୍ବଦା ହୁଏ ବିଜୟୀ ।।

ଗୁରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ,  ପ୍ରଥମ ପ୍ରଣାମ,

  ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ ମୋ ମାତା ।

ବିନା ସ୍ୱାର୍ଥେ ଯିଏ, ତ୍ୟାଗଇ ଯୌବନ,

  ସଂସାର ପାଇଁ ଦୁହିତା ।।

ପିତା ମାତା ଗୁରୁ,  ଗୁରୁଜନ ପ୍ରତି,

  ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣାମ ମୋର ।

ଆଶୀର୍ବାଦ ତୁମ,  ଥାଉ ନିରନ୍ତର,

  ଏତିକି ମିନତୀ ମୋର ।।

ଗୁରୁ ମୁକ୍ତି ଦାତା, ଗୁରୁ ଶକ୍ତି ଦାତା,

    ଗୁରୁ ହିଁ ଆଲୋକ ଦାତା । 

ଗୁରୁ ଚରଣରେ, ନୁଆଁଏ ମୁଁ ଶିର ,

   ଗୁରୁ ମୋ ପଥ ନିର୍ମାତା ।।

ଗୁରୁ ବିନା ନୁହେଁ ଉଜ୍ଜଳ ଜୀଵନ 

   ଘୋଟେ ଘନ ଅନ୍ଧକାର ।

ଆଲୋକ ପ୍ରକାଶେ, ଗୁରୁଙ୍କ ସକାଶେ, 

   ଗୁରୁ ପୂଜ୍ୟ ନିରନ୍ତର ।। 

ଗୁରୁ ପୂର୍ଣିମାରେ, ବ୍ୟାସ ଦେବ ଜନ୍ମ ,

    ଆଲୋକର ଦୀପ ଶିଖା, 

ସଂସ୍କୃତ ଭାଷାରେ, ରଚିଲେ ଯେ ଗ୍ରନ୍ଥ, 

   ଭାଗବତ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା  ।।

ଜୀବନର ଜ୍ୟୋତି, ଏ ପୂଣ୍ୟ ପୁସ୍ତିକା,

  ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ସ୍ୱରୂପ ।

ସ୍ନେହ ଦୟା କ୍ଷମା, ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଥାଏ,

   ଜୀଵନ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଧୂପ ।।

ମନ ମଧ୍ୟେ ଧ୍ୟାୟେ, ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ୱରୂପ, 

   ରଖିବି ଗୁରୁଙ୍କ ନାମ ।

ଗୁରୁ ପିତା ମାତା, ମୋ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା,

   ଜଣାଏ କୋଟି ପ୍ରଣାମ ।। 

ଗୁରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାକୁ, ପାଳନ କରିବା,

    ଭୁଲି ଯିବା ଜାତି ଭେଦ । 

ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ବନ୍ଦନା କରିବା 

   ଦେଉଥିବା ନଇବେଦ୍ୟ ।।