ଲାବଣ୍ୟବତୀ

ଅଳପ ହସରେ ମୁଠାଏ ଫଗୁଣ

ବହଳେ ବଉଦ ଭାସେ !

ଅଳସୀ ଛଟାରେ ଉଆଁସୀ ରାତିରେ

ଜହ୍ନ କିରିକିରି ହସେ !!

ଆଖି ଇସାରାରେ ଅସରା କାହାଣୀ

ନୀରବ ଓଠର ଭାଷା !

ନୀରବ ହେଲେ ବି ନମ୍ରତାପଣରେ

ମଧୁରିମା ଅଙ୍କକଷା !!

କାହା ପାଇଁ ତୁମେ କି ରୂପ ନେଇଛ

ମୋ' ପାଇଁ ରଜନୀଗନ୍ଧା !

ନିର୍ଜନ ରାତ୍ରିର ନିଃଶବ୍ଦ ପ୍ରହରେ

ମୁଁ ତୁମ ଶବ୍ଦରେ ବନ୍ଧା !!

ବାନ୍ଧି ମୁଁ ହୋଇଛି ତୁମରି ମନର

ସୁଗମ ସଙ୍ଗୀତ ସୁରେ ,

ସେଇ ସଙ୍ଗୀତର ମୃଦୁ ଲହରୀରେ

ମଳୟର ବାସ ଝରେ !!

ଲାବଣ୍ୟବତୀ ଗୋ ! ଶବ୍ଦ ମୁଁ ପାଉନି

ଦେବାକୁ ତୁମ ଉପମା ,

ହଜାର ହଜାର ରୂପସୀ ମେଳରେ

ତୁମେ ଏକା ନିରୁପମା !!

ଗବାକ୍ଷ ଫାଙ୍କରେ କଣେଇ କଣେଇ

ଜହ୍ନ କିରିକିରି ହସେ ,

ତୁମରି ହସର ଚମ୍ପା ଚହଟରେ

ଆକାଶରୁ ଫୁଲ ଖସେ !!

ପ୍ରିୟତମା ! ତୁମ ମୃଦୁ ଅଭିମାନ

ଫଗୁଣ ଫୁଲ ପରିକା !

ପୁନେଇଁ ଚାନ୍ଦ ବି ଫୁଲେଇପଣରେ

ଲାଗେ ତୁମଠାରୁ ଫିକା !!

ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ ତୁମ ସହଚରୀ

ମିଠା ମିଠା ସ୍ୱପ୍ନ ବିଞ୍ଚେ !

ମଧୁ ମଳୟର ପରଶ ଖୋଜେନି

ପ୍ରୀତିର ଗାଲିଚା ରଚେ !!

ଭାବ ଅଭାବର ଏଇ ଦୁନିଆରେ

ବନ୍ଧନର ଭାବ କାହିଁ !

ବନ୍ଧନ ଯେ ଆଜି ବନ୍ଧ୍ୟା ପାଲଟିଛି

ଆଶାତୀତ ସ୍ୱାର୍ଥ ନେଇ !!

ନିଶାର୍ଦ୍ଧରେ ତୁମ ଚିତ୍ରପଟ୍ଟ ଭାସେ

ଶର୍ବରୀ କବରୀ ହୋଇ !

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାକୁ କିଏ ପଚାରୁଛି

ଚନ୍ଦ୍ରମା ଲୁଚଇ ଯାଇ !!

କହିଲ ଗୋ ସଖି ! ଶବ୍ଦମାନେ କ'ଣ

ପ୍ରଣୟରେ ଅଭିଷିକ୍ତ !

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ ତୁମ ଶବ୍ଦମାନେ 

ପ୍ରଣୟେ ସ୍ୱୟଂଶାସିତ !!

କେଉଁ ପରିଚୟେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହେବ

ଏହି ବନ୍ଧୁତା ଆମରି ?

ସଖୀ, ସାଥୀ ,ବାନ୍ଧବୀ ବା ପ୍ରିୟତମା

ସବୁରେ ତୁମେ ସୁନ୍ଦରୀ !!

ତୁମ କଳ୍ପନାର ଭାବ ବିନ୍ୟାସରେ

ଶବ୍ଦ ଅଳଙ୍କାର ଦେଇ ,

ମୋ' କାବ୍ୟ-କାମିନୀ ରୂପସୀ ସାଜିବ

ତୁମ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ହୋଇ !!

ପ୍ରୀତି ପରଶରେ ପ୍ରୀତି ପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏ

ପ୍ରୀତିର ନଥାଏ ଅନ୍ତ ।

ଅନୈସର୍ଗିକତା ପ୍ରୀତିପଣତକୁ

କରିଦିଏ ଅର୍ଦ୍ଧମୃତ !

ଓଠରେ ତୁମରି ଆପେ ଯାଏ ଝରି

ବହଳେ ଅସରା ପ୍ରୀତି ,

ସେଥିପାଇଁ ତୁମ ନାଁ ରଖିଥିଲି

ପ୍ରୀତି ମୋ' "ଲାବଣ୍ୟବତୀ" !!