କୁସୁମ ବିଳାପ

କେଉଁ ଜୀବନକୁ ଗଢି ଦେଲ ପ୍ରଭୁ

ଯା ପାଇଁ ପାଉଛି ଦୁଃଖ

ଡାଲିଆ ନାମରେ ରହିଲି ସୃଷ୍ଟିିିରେ

ଚେନାଏ ନାହିଁ ମୋ ସୁୁଖ ।

ରଜନୀ ସାରା ମୁଁ ହାଡ଼ ଭଙ୍ଗା ଶୀତେ

ହେଉ ଥାଏ ଥରହର

ବାଗ ଉପବନ ସୁଶୋଭିତ କରେ

ଏହି କି ସୌଭାଗ୍ୟ ମୋର ।

ନିତି ପ୍ରତିଦିନ ଲୋଡ଼େ ମୋର ମନ

ତୁମରି ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ

ଭକତିରେ କିବା ରହି ଗଲା ତୃଟି

ବହିିଛ ମୋ ଠାରେ ରୋଷ ।

ପର ଉପକାରେ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିିିନି

କୁସୁମ ଜୀବନ ଧିକ

ବିବାହ ଉତ୍ସବ କିିିବା ହୋମ ଯଜ୍ଞ

ଗ୍ରହଣ କଲେନି ଲୋକ ।

ଅତୀତ ସୁନ୍ଦର ଗଠନ ମୋହର

ପୁଣି ସାତ ରଙ୍ଗ ବୋଳା

ସବୁ କିଛି ଲାଗେ ମୂଲ୍ୟ ହୀନ ଆଜି

ତୁମ ବିିିନା ଚକାଡୋଳା ।

ରୂପ ତ ଅତିଥି ନାହିଁ ତାର ସ୍ଥିତି

ଗୁଣ ରୁୁୁହେ ଚିର ଦିିନ 

ଯେବଣ ପଦାର୍ଥ ହିିିତକର ନୁହେଁ

ସିଏ କି ତୋଷିବ ମନ ।

ଏତିକି ଆଶା ମୁଁ କରେ ଜଗନ୍ନାଥ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳରେ ଥାଇ

ତୋଳି ଦିଅ ମୋତେ ଦୁର୍ବାଦଳ ପ୍ରାଣ

ଚରଣ ସେବିବି ଯାଇ ।