କଥା ଓଡ଼ିଶାର

ଶୁଣ ଶୁଣ ସୁଧୀଜନେ କଥା ଓଡ଼ିଶାର,            

ଯହିଁ ବିରାଜିଅଛନ୍ତି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଶ୍ରୀ ଠାକୁର |      

ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାସ ମାର୍ଗଶିର,            

ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ମହିମା ଭରିଛି ତ୍ରିପୁର |       

ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ଘରେ ଘରେ କରି ଲିପା ପୋଛା,      

ନାନା ପ୍ରକାର ତା ମଧ୍ୟେ ଦେଇ ଝୋଟି ଚିତା |   

ଜମି ମଧ୍ୟେ ଧନ ଭାରା ଶୋଭାପାଏ ଧାନ           

ବିଲପାଣି ଶୁଖୁନାହିଁ ଦୁଃଖ ଚଷା ମନ |     

କେମିତି କାଟିବଶସ୍ୟ, ଆଣିବ ଗୃହକୁ ?            

ସୁମରଣା କରେ ନିତି ସେ ମାଆ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ |

ଏଣେପୁଣି ପିତାଘରେ ମାତିଛି ଜାୱାଦ,            

ଲକ୍ଷ୍ମୀପୁର ଆସିବାକୁ କରିଛି ବିବାଦ |       

ଏହାଦେଖି ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ଧ୍ୟାନ ଭଗ୍ନହେଲେ,          

ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କହିଲେ |      

ରାକ୍ଷସ ସାଗରେ ମାତିବା ଶୁଭୁଛି ଶ୍ରୁତିକି,          

ଅଚିରେ ନାଶିବ ଧନଭରା ଏ ମହୀକି |    

ଏ ମୋର ଭକ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ଅନ୍ୟାୟ ହୋଇବ,         

ଏହାର ବିଚାର କର ଆହେ ଜଗତଦେବ |    

ଏହାଶୁଣି ଜଗନ୍ନାଥ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ କହନ୍ତି,             

ଭୟ ନ କରନ୍ତୁ ଦେବୀ, ହବନି ସେମିତି |    

ମାତାଙ୍କୁ କଥାଦେଇଣ ପ୍ରଭୁ ଚଳିଗଲେ,           

ଶରଧାବାଲିରେ ଯାଇ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ |    

ଶରଧାବାଲିକୁ ପ୍ରଭୁ ଦେଲେ ଆଜ୍ଞା ବହି,           

କୀର୍ତ୍ତିବଦ୍ଧ ହୁଅ  ତୁମ ନାମକୁ ବଢ଼ାଇ |   

ତୁମ କୋଳ ସ୍ପର୍ଶ ମାତ୍ରେ ଶରଧା ବଢିବ,           

ରାକ୍ଷସ ଚଣ୍ଡାଳ ମନ ଶାନ୍ତ ହୋଇଯିବ |     

ପ୍ରଭୁ ଆଜ୍ଞା ପାଇ ଶରଧା ଯେ ବୃଦ୍ଧି ହେଲା ,         

ସମୁଦ୍ର ସ୍ପର୍ଶ ମାତ୍ରେଣ ଶାନ୍ତ ହୋଇଗଲା |     

ଶାନ୍ତକୂଳ ଦେଖି ବଢ଼େ ଜାୱାଦ ରାକ୍ଷସ,      

ଭାବିଲା ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ କରିବି ପ୍ରବେଶ |      

ଏହାଭାବି ମହୋଦଧି କୂଳେ ପାଦ ଥାପି,             

ଶରଧା ବାଲି ବାଜନ୍ତେ ପଡିଲା ସେ ଥକି |  

ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ହୋଇଲାସେ ବହୁତ ଦୁର୍ବଳ,         

କ୍ଷଣେ ଶାନ୍ତ ହୋଇଲା ତା ବିଶାଳ ଆକାର |  

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦାସୀର ଶକ୍ତି ଦେଖି ସେ ଡରିଲା,           

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ମହିମା ଜାଣି ମଥାନତ କଲା |   

ଡାକେ ରଖ ମହାବାହୁ ଜଗତ ଠାକୁର,             

ନ ଜାଣି ଦୋଷ କରିଛି ଅଧମ ଏ ଛାର |    

ଏହାଶୁଣି ଜଗନ୍ନାଥ ପ୍ରକଟ ହୋଇଲେ,            

କାହିଁ କିସ ହେଲା ତୋର ରାକ୍ଷସ ବୋଇଲେ |

ସମୁଦ୍ର ଜୀବଙ୍କୁ ତୁ ଅଚିରେ ନାଶିଲୁ,              

ଠାକୁରାଣୀଙ୍କର ଧନଧାନ କ୍ଷତି କଲୁ |      

ମୋ ଭକ୍ତଜନକୁ ଯେଣୁ ଦେଇଚୁ ତୁ କଷ୍ଟ,           

ନିଶ୍ଚେ ତୋର ଶକ୍ତି ହେବ ଵିଧ୍ଵଂସ ବିନଷ୍ଟ |   

ଜାୱାଦ କହିଲା ପ୍ରଭୁ କ୍ଷମା କର ଦୋଷ,           

'ଗୁଲାବ' ଭଉଣୀକୁ ଫେରାର କଲା 'ୟଶ' |   

ବଡଭାଇ 'ଅମ୍ଫାନ'ବି କେଉଁ ଆଡେ ଗଲା,          

ପାଗଳ ପ୍ରାୟେ ଗର୍ଜିଣ କାହିଁ ନାଶ ହେଲା |   

ମାଆ ମୋ 'ତିତିଲି'ପୁଣି ବାପା ମୋର 'ଫନି '       

ଜେଜେମା 'ହୁଡହୁଡ', ଜେଜେ 'ଫାଇଲିନ' |    

ତାଙ୍କ ବାପା 'ମହାବାତ୍ୟା'ଏହା ଶିଖାଇଲା,         

ପ୍ରତିବର୍ଷ ଓଡିଶାକୁ କରିବୁ ଘାଇଲା |        

ଆହୁରି ଅନେକ ଅଛନ୍ତି ମୋ ପରିବାରେ,          

ତାଙ୍କ ଗୁଣ ନେଇ ଏଠି ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରେ |  

ମୋଠାରୁ ଯେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଏ ଶରଧାବାଲି,          

ତୁମ ଶକ୍ତି ମହିମା ଯେ ଏବେ ମୁଁ ଜାଣିଲି |    

ତେଣୁ କରି ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ମୁକ୍ତି ଦିଅ ଏବେ,          

ପ୍ରକୃତି ଅସନ୍ତୁଳନ ଯୋଗୁଁ ସୃଷ୍ଟି ଆମ୍ଭେ |     

ତୁମ୍ଭ ଭକ୍ତ କରନ୍ତି ପରିବେଶ ପ୍ରଦୂଷଣ,               

ପ୍ରକୃତି ପୃଷ୍ଠେ ସବୁ ହୁଏ ଅସନ୍ତୁଳନ |    

ତେଣୁ କରି ସାଗର ତଳରେ ଆମ୍ଭ ଘର,            

ରହି ନ ହୁଅଇ ସେଠି ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଝଡ଼ |     

ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାପାଇଁ ଆମ୍ଭେ,          

ମୁଁହାଉ ସ୍ଥଳଭାଗକୁ ଅତିଶୟ ରାଗେ |      

ଫୁଟାନ୍ତି ପାହାଡ଼ ମଧ୍ୟେ ରଖିଦେଇ ବାଣ,          

ସାଗରେ ଛାଡ଼ନ୍ତି କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର କରି ପରୀକ୍ଷଣ |

ବିଷାକ୍ତ ଜଳ ଯେ କାରଖାନାରୁ ଛାଡ଼ନ୍ତି,            

ନିଜ ଖୁସିପାଇଁ ପ୍ରକୃତିକୁ ନାଶନ୍ତି |        

କ୍ଷୀର୍ଣ୍ଣ ଭିର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ଯେଣୁ ଆମ୍ଭ ଘରଦ୍ୱାର,            

ଫାଟ ସୃଷ୍ଟି ସିନ୍ଧୁ ହୃଦେ ରୂପ ସାଜୁ ଝଡ଼  |    

ତୁମ୍ଭେ ଯେଣୁ ଜଗତନାଥ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ କହିଲି,          

ବୁଝାଅ ସେ ଭକ୍ତଜନେ ମୁଁ ଯାଉଛି ଚାଲି |    

ଜଗନ୍ନାଥ ଏହାଶୁଣି ମନେ ବିଚାରିଲେ,            

ହଉ ତୁ ମୁକତି ଲଭ ଜାୱାଦ କହିଲେ  |     

ତଁହୁ ବିଚାରନ୍ତି ମନେ ଜଗତ ଠାକୁର,             

କେବେ ବୁଝିବ ଆଜିର ଉଦ୍ଧତ ଏ ନର |     

ନିଜେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବ କରନ୍ତି ବିଚାର,          

ହାରିଗଲେ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଯେ ସ୍ମରନ୍ତି ଏ ନର |     

ଯେଉଁଦିନ ଯାଏଁ ନର ସତର୍କ ନ ହେବ,            

ପ୍ରାକୃତିକ ଧ୍ବଂସର ସେ ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବ |   

ଏହାକହି ମହାପ୍ରଭୁ ମନ୍ଦିରେ ଚଳିଲେ,            

କର୍ମ ଫଳ ଭୋଗକର ହେ ନର ବୋଇଲେ |   

ଓଡିଶା ବାସୀଙ୍କୁ ମୋର କରେ ନିବେଦନ,         

ପରିବେଶ ରକ୍ଷା କରି ରଖ ହେ ଜୀବନ |