କୃତାର୍ଥ ଲଭିଲେ

ଘରଣୀ ମୋହର କାନିକୁ ଛାଟି

 ସକାଳୁ ସକାଳୁ କରୁଛନ୍ତ ଗାଳି ବର୍ଷଣ

ଦାଣ୍ଡରୁ ବାରିକୁ ଘେରା ମାରୁଛନ୍ତି

    ରାଗ ତମ ତମ ମୁହଁ କରିଣ l

ସଧିର ବଚନେ ଆତୁର ପରାଣେ କହେ 

 କରିବାକୁ ମହାରାଣୀଙ୍କର ମାନ ଭଞ୍ଜନ

କାହିଁକି ସଜନୀ ସକାଳୁ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇଛ

  ଭଲ ନାହିଁକି ମୋ ପ୍ରିୟାର ମନ l

ଗୋଡ଼କୁ କଚାଡି ହାତକୁ ଛିଞ୍ଚାଡି

  କହିଲେ ଏତେ ସ୍ନେହ ଦେଖନି ଆଉ

ତୁମେ କି ବୁଝିବ ଘରଟାରେ ମୁହିଁ

  ଘାଣ୍ଟି ହେଉ ଅଛି ବାହାରିଯାଉଛି ହାଉ l

ବାହାରି ଯାଉଛ ତୁମ କାମେ ସଅଳ

  ବୁଝିଅଛ କେବେ କାହିଁ ଶୁଖିଚି ମନ 

କାମବାଲୀ ଟାର ତିନି ଦିନ ହେଲା

  ନା ଅଛି ଦେଖା ଆଉ ଦର୍ଶନ l

ଏତିକି ବେଳରେ କଲିଂବେଲ କିଏ ମାରେ

  କବାଟ ଖୋଲିଣ ଭାରି ଖୁସି ଘରଣୀ

 କାମଵାଲୀ ଉଭା ଦ୍ୱାର ଦେଶେ ଆସି

  ପ୍ରତୀତ ହୁଅଇ କୃତାର୍ଥ ଲଭିଲେ ରାଣୀ l