କୃଷକ ଜୀବନ

ଆହା କି ମହାନ କୃଷକ ଜୀବନ  

ସାରା ଜଗତରେ ଅଟେ ଅତୁଳନ ।

ଆହାର ଦେଇ ଯେ ଅପର ଜୀବନ

ରଖେ ,କରି ନିତି ନିତି ପରିଶ୍ରମ ।

ନୀରସ ଜୀବନେ ନିଷ୍ପ୍ରଭ ଶରୀରେ 

କ୍ଷେତେ ଲାଗି ରହେ ଆହା କି ଆଶାରେ ।

ଉପୁଜାଏ ତହୁ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ‐ଶସ୍ୟ ରାଶି

ଜନତା କଲ୍ୟାଣେ ଅପରେ ପରଷି ।

ଆପେ ସହିଥାଏ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଜ୍ଜ୍ବାଳା

ତାପେ ରହି କେବେ ନକରିଣ ହେଳା ।

ଆପଣା କରମେ ଥାଏ ନିତିଦିନ

ମାନବ ସମାଜେ ଯୋଗାଉଛି ଅନ୍ନ ।

ଶସ୍ୟ‐ସଂପଦରେ ଭରା କ୍ଷେତ ଚାହିଁ

ମନେ ତା'ର କ୍ଷଣେ ଉଲ୍ଲାସ ଜାଗଇ ।

ବଢି,ମରୁଡି,ଓ ବନ୍ଯା, ବାତ୍ୟା‐ଦୁର୍ବିପାକ

ସାଥେ କେତେ ଘୋଟେ ନିତି ପ୍ରାକୃତିକ ।

ବିପାକ ସହିତ କୃତ୍ରିମ ବିପାକେ

ମୁର୍ହୁ ମୁର୍ହୁ ସହେ ଦାଉ ସେ ଅନେକେ ।

ଦହି ହୋଇ ଆପେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜ୍ଜାଳାରେ 

ଅନ୍ନ ବସ୍ତ୍ର ଅର୍ପେ ଅପର ହିତରେ ।

ଜୀବନ ତାହାର ଆହାକି କରୁଣ

ଫସଲ ହାନୀ ସାଙ୍ଗକୁ କୃଷିଋଣ ।

ଭାରରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ଅନଟନ

ସହି ବଞ୍ଚି ରହି ମାତ୍ର କିଛିଦିନ  ।

ଅଭାବ ତାଡନେ ହୋଇ ଅସହାୟ

ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରି ଘେନଇ ବିଦାୟ ।

ପ୍ରତି ଦିନ ଯାହା ସହସ୍ର ସଂଖ୍ୟାରେ 

ଘଟି ଚାଲିଅଛି ଆଜି ସମାଜରେ ।

କୃଷି ଓ କୃଷକ ଉନ୍ନତି ଲକ୍ଷ୍ୟରେ 

ଯେତେକ ଯୋଜନା ହେଉଛି ଦେଶରେ ।

କାଣିଚାଏ ସୁଦ୍ଧା କାହିଁରୁ ସୁଫଳ

ନମିଳେ କୂଷକ ଜୀବନେ ବିକଳ ।

ହୋଇ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି କରଇ ଚିତ୍କାର

ଆଧୁନିକତାର ଏ କି ଚମତ୍କାର ।

କୂଷକ ଜୀବନ ଆହାକି ' କରୁଣ

ତା' ଲାଗି ରହିଛି ଅବା ଯେ କଅଣ ।

ଜୋକ ପରି ତାଠି ଲାଗନ୍ତି ଅପରେ 

ଧନ୍ୟ ଯିଏ ମୁଣ୍ତ ଝାଳ ତୁଣ୍ତେ ମାରେ ।

ଆନେ ଅନ୍ନଦେଇ ଦୁଃଖଜ୍ଜ୍ବାଳା ସହି 

ଆନ ମୁଖେ ହସ ‐ସାହସ ଯୋଗାଇ ।

ଥାଏ ସମାଜରେ ଆନନ୍ଦ ‐ଆଦରେ 

ଯାତ‐ମଉଛବ, ଆଦି ପରବରେ ।

ଜୀବନ ‐ମାଧୁର୍ଯ୍ଯ ତୂପ୍ତି ‐ଆବେଗରେ 

ସିନା କ୍ଷଣେ କେବେ ମାତେ ମଉଜରେ ।

ହେଲେବି ଆଜିର କୂଷକ ଜୀବନେ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଯେ ବଢି ଚାଲିଛି ସଘନେ ।