କରନି ଅଣଦେଖା ସାହାରା ଭଦ୍ରମୁଖା

ମୋ'ପରି ନାହାଁନ୍ତି ସଂସାରେ ଭଦ୍ରଲୋକ

ଧଳା କୁରୁତାକୁ ମୋର ଦେଖ

ମୁଖାଟି ମୋହର ଏତେ ଯେ ସୁନ୍ଦର

ଦେଖି, ଜ୍ଞାନୀ ପାଲଟନ୍ତି ମୂର୍ଖ ।

ପାଠସାଠ ମୋର ବେଳସୁଁ ହେଲାନି

ପୋଷୁଛି ମୁଁ ଚାରି ରାଣୀ

ଠକ ଧନ୍ଦା କରି ନ ପୋଷିଲେ ପେଟ

ମରିଯିବି ! ଚାଷୀପରି ହୋଇ ଋଣୀ ।

ଓକିଲ ମନ୍ତିରୀ ଯନ୍ତିରୀ ତନ୍ତିରୀ

ଅମଲା ଶାସନକଳ

ଧଳା ପିନ୍ଧିକରି କଳାରେ ମାତନ୍ତି

ମୁଖା ଦିଶେ ଜଳ ଜଳ ।

ସର୍କାର ଦିଅନ୍ତି ଫାଇଭ୍' ଟି ନାରା

କରିବେ ନିର୍ମଳ ଦୁଇ ପାଦ ଆଗେ ବଢ଼ି

ପି ସି କାରବାର ହାତଗୁଞ୍ଜା ଛାର

 ଧରନ୍ତି ଦଣ୍ଡେଇ ଭାକୁଡ଼ ଯାଆନ୍ତି ଉଡ଼ି ।

ଦିଆନିଆ ବେଳେ ସତର୍କ ରହନ୍ତି

କମିଶନ ଆଗେ ପଡ଼ନ୍ତିନି କେହି ଧରା

ପୁଲିସ କଚେରୀ କେତେ କଥା ଅଛି

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ନାହିଁ ଧାରା ।

ଅପାଠୁଆ ପୂୂର୍ବେ ଥିଲେ ବେକାର

ପାଠପଢ଼ି ଏବେ ହେଲେ ବେକାର

ନୀତିଶିକ୍ଷାରେ ପେଟ ପୁରୁନି କା'ର

ଭଦ୍ରମୁଖା ହିଁ ଏବେ ସାହାରା ମୋର ।