"କୋରୋନା ଲହର " (ବ୍ୟଙ୍ଗ)

ନଦୀଟେ ଅବା କି ସମୁଦ୍ରଟେ ଇଏ

ଲହର ଲହର ହେଇକି ,

ପ୍ରଥମ , ଦ୍ଵିତୀୟ ... ଗଣି ଗଣି ଦେଖ

ମାଡି ଆସେ କୂଳ ଲଙ୍ଘିକି ।

ବରଷକ ତଳେ ଡରେଇକି ଗଲା

ଏ ବରଷ ମାରୁଅଛି ବିଧା ପିଠିକି ।

ପୋଲିସ ବାଲାଙ୍କ କଡ଼ା କଥା ସାଂଗେ

ଦେଖି ତାଙ୍କ ରୁଲ୍ ବାଡିକି ,

ଯାଇ ହେଉ ନାହିଁ ସକାଳେ ସଞ୍ଜରେ

ଚା ଦୋକାନର ଖଟିକି ,

କେବେକୁ ସରିବ କୋରୋନା ଲହର

ହାତ ଯୋଡୁଥାଏ ଚାହିଁ ଟିଭିକି ।

ଛଟ ପଟ ହୋଇ ମରଣ ରାସ୍ତାରେ

ଅମ୍ଳଜାନ ଟିକେ ପାଇଁକି ,

ଏଇ ଆଖି ଆଉ ସହି ପାରୁ ନାହିଁ

କୁଢ଼ କୁଢ଼ ଶବ ଦେଖିକି ,

କାହିଁ ଗଲା ସେଇ ସବୁଜ ବନାନୀ

ରହେ ମୁଁ କୋଠାକୁ ଚାହିଁ କି ।

ହାତ ଟେକିଲାଣି ସରକାର ଏଠି

ନିର୍ବାଚନ ରାଲି ସାରିକି ,

ଅଳ୍ପ ଟେଷ୍ଟ କରି ଅଳ୍ପ ସଂକ୍ରମିତ

ଫିଗର ପଲିଟିକ୍ସ ପାଇଁ କି ,

ଶହେଟା ଚିତାରେ ଦଶଟା ମରଣ

ଅପଡେଟ କରନ୍ତି ଗଣିକି ।

କେମିତି କେଜାଣି ରୋଗଟାଏ ଇଏ

ବାହାରୁନି କାହିଁ ଖୁରାକି ,

ଭାକ୍ସିନ ଭାକ୍ସିନ ଚହଳ ପଡ଼ିଛି

ହୋସ୍ ଉଡେ ଧାଡ଼ି ଦେଖିକି ,

କେତେ ଛଟପଟ ବିଜ୍ଞାନୀ ମଣିଷ

ବିକଳ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ କି ।

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ବୁଲି ଆସୁ ଭେରେ

ବାହାନା ଟିକିଏ କରିକି ,

କେତେ ଦିନ ସାରା ବସିବ ବା ଅବା

ମୋବାଇଲ, ଟିଭି ଡୁଙ୍ଗିକି ,

ଘରମଣୀଙ୍କର ସପିଙ୍ଗ ମଲ, ପାର୍ଲର

ସବୁ ପଶିଲାଣି ପରା ଚୁଲିକି ।

ଘରେ ଘରମଣୀ ଖାଲି ଗରଗର

ଦଶ ଦଶ ଥର ଚା କରିକି ,

ବେସନ, ପିଆଜ ଅଛି କି ପଚାରେ

କାଳ ଆଉ ବେଳ ଉଣ୍ଡିକି ,

ଲୁଣିଆ ଅଲଣା ଆଉ ମୁଁ ଦେଖୁନି

ତା ଅବସ୍ଥାକୁ ଘରେ ଦେଖିକି ।

ଗ୍ରୋସରି ପରିବା କିଣିବାକୁ ଗଲେ

ଯାଏ ନାକରେ ତୁଣ୍ଡିଟା ବାନ୍ଧିକି ,

ଭିଡ଼ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଭୟ ଲାଗିଯାଏ

ସେ କୋରୋନା ବି ପଡେ ଚମକି ,

କେତେ ସରି ଆଉ ହୋଇଲେ କେଜାଣି

ଚଳିବେ ନିୟମ ମାନିକି ।

ଘରକୁ ଫେରିଲେ ଘରଣୀ ସୁନ୍ଦରୀ

ଘର ବାଟ ତାଲା ଦେଇକି ,

ତହିଁ ଆର ଦିନ ସକାଳର ଯାଏ

ଲୁଚାନ୍ତି ସେ ଚାବି କାଠିକି ,

ବାରବୁଲା ଆମେ ଭାରି ସଜରିଆ

ଚଳନ୍ତି ଆମକୁ ଦେଖିକି ।