କନ୍ୟା ରତ୍ନ କର ଯତ୍ନ

ପୁଅ ହେଉ ଅବା ଝିଅ ଟିଏ ହେଉ

ଜନମିଲେ ଘର ପୁରି ଉଠଇ

ଦୁହେଁ ରେ ସମାନ ସମାଜ ପାଇଁକା

ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ରତନ ସେଇ ।

କାହା ପ୍ରତି ଆମର ମନର ଭାବକୁ

କରିବାନି ଉଣା ଅଧିକ କେବେ

ବାହାରୁ ଆସିଲେ ଆସନ୍ତି ସେ ଧାଇଁ

ଭାରି ଭଲଲାଗେ ଦେଖୁରେ ଯେବେ ।

ଜେଜେ ମାଆ କୋଳେ ଗପ ଶୁଣୁଥାନ୍ତି

ଭଲ ଲାଗେ ସଞ୍ଜେ ଦୁହିଁକୁ ଦେଖି

ଦୁହିଁଙ୍କର ବିନା ଘର ଅସୁନ୍ଦର

ବାପା ବୋଉ ଙ୍କର ସେ ଦୁଇ ଆଖି ।

କନ୍ୟାଟିଏ ଦିନେ ଗେହ୍ଲୀ ଝିଅ ହୋଇ

ବାପା ବୋଉ ସେବା କରଇ ସିଏ

ଭଉଣୀ ହୋଇସେ ବାନ୍ଧିଦିଏ ରାକ୍ଷୀ

ମାଆ ହୋଇ ସ୍ନେହେ ବଢାଇଥାଏ ।

କନ୍ୟା ଦିନେ ପୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ ସିଏ

ସ୍ୱାମୀ ସୁଖ ଦୁଃଖେ ଭାଗୀ ହୁଅଇ

କେବେ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ କେବେ ପୁଣି ନେତ୍ରୀ

ସୁବରି ଭୂମିକା ନିବାହେ ସେଇ ।

ଯୌନ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା କନ୍ୟା ଭୃଣ ହତ୍ୟା

ବାରମ୍ଵାର ଏଠି ଘଟୁଛି ଭାଇ

ସୁସ୍ଥ ସମାଜଟେ ଗଢିବା ସଭିଏଁ

ଅପକର୍ମ ସବୁ ଦେବା ଦୂରେଇ ।

ସତ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ପୁରାଇ ହେବନି

କନ୍ୟା ରତନର ଏ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ

ରତନଠୁ ବେଶୀ କରିବା ଯତନ

ସଦା ରଖିବା ରେ ତାହାରି ମାନ ।