କନ୍ଧମାଳ ଶୀତ

ସୁଖ ଶିରୀ ସିନା           

ଆସିଛ ମାରତେ                  

 ଶୀତ ତା ପସରା ଭରି,                  

କନ୍ଧମାଳ ଜନ ଲୋକେ       

ପରାଣ କାନ୍ଦୁଛି                   

ଶୀତରେ ସେ ଥରି ଥରି ।

କେତେ ଆଡମ୍ବର          

ବନମହୋତ୍ସବ                     

ଚାରିଆଡେ଼ ପଡ଼େ ହୁରି,                  

ବଡ଼ ବଡିଆଙ୍କ          

ସୌଖିନ ପୋଷାକ                      

ଶୀତ ଯାଏ ଡରି ।

ଗରିବ ଲୋକଙ୍କ ପାଶେ      

ମାଡ଼ିଆସେ ଶୀତ                    

ଚିରା ଫଟା ବସ୍ତ୍ର ଦେଖି,                

କୁଡିଆ କୋଣରେ          

ଲଗେଇ ନିଆଁରେ                    

ଜୀବନ ଧରଇ ରଖି ।

ଶୀତ ରାତି ଦିନ             

ସୁନେଲି ସପନ                   

ରାଜା ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପାଇଁ,                  

ଖଟିଖିଆ ରାତ୍ରି            

ଅନିଦ୍ରାରେ କଟେ                 

ସାରା ରାତି ଚେଇଁ ଚେଇଁ ।

ଶୀତ ତୁମେ ବଡ଼            

ଅନାଦର ସାଙ୍ଗ                  

ଦରିଦ୍ର ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ,               

ଅନିଚ୍ଛାରେ ସତେ            

କର ଯେ ମିତ                     

ନିଜର ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ ।