କମନୀୟ ଧରଣୀ

ପୃଥିବୀଟା ଶୂନଶାନ ପଡିଛି ଘୁମେଇ

ଆତଙ୍କର ପଦଚିହ୍ନ ସ୍ପଷ୍ଟତର ହୋଇ ।

ପୁଲିସ ଗାଡି କେତେଟା ବିକଟାଳ ରଡି

ଭୟାତୁର ପରିସ୍ଥିତି ଦେଉଛି ବିଗାଡି।

ସବୁ ଘର ତାଲା ବନ୍ଦ ଆତଙ୍କିତ ଜନ

ଭରଷା କା ପାଉନାହିଁ ବିରସ ଟି ମନ ।

ପ୍ରଭାତରେ ପ୍ରକୃତିକୁ ଅବଲୋକେ ମୁହିଁ

କମନୀୟ ରୂପ ତା'ର ନିଏ ମନ ମୋହି ।

ନାହିଁ କାରଖାନା ଧୂଆଁ ନାହିଁ ଭିଡଭାଡ

ପ୍ରଦୂଷଣ ମୁକ୍ତ ରାସ୍ତା ଘାଟ ଚାରିଆଡ ।

ପକ୍ଷୀର କାକଳି ଶୁଭେ ଅତି ସୁମଧୁର

ଅଶାନ୍ତ ଧରଣୀ ଅବା ହେଲା ସ୍ୱର୍ଗ ପୁର ।

ବିଶ୍ୱ ନିୟନ୍ତା ଧରାକୁ ଆଉ ଥରେ ଗଢ

ଦେଖି ଚକିତ ହୋଇବ ଏ ମାନବ ମୂଢ ।

ଜଙ୍ଗଲର ସବୁଜିମା ଫେରି ଆସୁ ତହିଁ

ମୟୁର ଚନ୍ଦ୍ରିକା ତୋଳି ମେଘ ଆଣୁ ବହି ।

ନଦୀ ଜଳ ସୁଶୀତଳ ପ୍ରଦୂଷଣ ମୁକ୍ତ

ଆର୍ଯ୍ୟ ମୁନି ଗାନ କରୁ ବେଦ ବାଣୀ ସୁକ୍ତ।