🌺କମଳିନୀ ଚଉତିଶା🌺

କଙ୍କପୁରୀ କମଳିନୀ କମନୀୟ ଠାଣି ମାଣି

   କଦମ୍ବ ଭୁଲି କମଳେ ଶରଧା ଯାର

କର କମଳେ ବିହାର କଳନ କମଳ ହାର

   କମନ କାନ୍ତି କମଳା କରେ କମଳ

     କମଳାଇ କମଳାସନେ 

କମଳା କର ଶୋଭନ କଦ ବଦନେ ।

ଖୁଆ ସଦୃଶ ମନ୍ଦର ବାସୁକି ବନ୍ଧନୀ ଯାର

    ଖଚର ଖର ମନ୍ଥନେ ଦିବ୍ୟ ଶରୀର

ଖଳବରେ ଖଳବଳ ଖଗୋଳ ପାତାଳ ପୁର

   ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡ ସତେ କି ଅବନୀ ପୁର

     ଖରେ ଉଚ୍ଚୈଶ୍ରବା ଅମୃତ

କ୍ଷଣିକରେ କ୍ଷମାମୟୀ କଲେ ମୋହିତ ।

ଗଦାଧର ତ୍ରେତୟାରେ ତ୍ୟେଜିଥିଲେ ସୀତା ବାରେ

  ଗୋପପୁରେ ଦ୍ୱାପରରେ ତ୍ୟେଜିଲେ ରାଧା

ଗଦା ପଦ୍ମ ହସ୍ତେ ଧରି ଦାରୁବ୍ରହ୍ମେ ଅବତରି

   ଗଢ଼ିଲେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାର ରହିଲେ ଅଧା

     ଗାର୍ହସ୍ଥ ଜୀବନେ ଗୃହିତା

ଗୋତ୍ର ରାଧା ସୀତା ଯିଏ ସାଗର ସୁତା ।

ଘଟଣି ଘଟର ଶୋଭା ନିନ୍ଦେ କୋଟି ଶଶି ଆଭା

  ଘନ ଘନ ଘୃତ ଦୀପ ଶୁଭ ସ୍ଵାଗତ

ଘନସାର ଘନରସ ସୁବାଶିତ ଶ୍ରୀ ନିବାସ

  ଘନ କୁନ୍ତଳାରେ ଶୋହେ ମଣିମୁକୁଟ

     ଘନଘଟା ଘନ ଘଟଣ

ଘାଟର ଘାଟିଆ ଏଠି ସେ ଘନଶ୍ୟାମ ।

ଉତ୍କଳ ପ୍ରାନ୍ତେ ଉଦଧୀ ଉଲ୍ଲସିତ ନିରବଧି

  ଉତ୍ତରରେ ଉଗ୍ରତାରା ବାଟ ମଙ୍ଗଳା

ଉପକୂଳ ଅର୍କ କ୍ଷେତ୍ରେ ମାଲୋ ରାମଚଣ୍ଡୀ ମାତେ

  ଉପନୀତ ଭୋଳାନାଥ ପଶ୍ଚିମେ ପରା

    ଉତ୍ସୁକେ ସରବ ଦେବତା

ଉପସ୍ଥିତ ଶଙ୍ଖ କ୍ଷେତ୍ରେ ଜଗତ ଜିତା ।

ଚକ୍ରତିର୍ଥେ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ଚତୁର୍ଭୁଜେ ବିରାଜନ୍ତି

  ଚତୁପାର୍ଶ୍ୱେ ଚତୁର୍ଦ୍ୱାରେ ଚଞ୍ଚୁର ରଥି

ଚୌଷଠି ଯୋଗିନୀ ଗଣ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ରମଣ

  ଚିତ୍ରଭାନୁ ଚିତ୍ରଶାଳା ପୁରୁବେ ସ୍ଥିତି

    ଚତୁରଙ୍ଗେ ସେ କମଳିନୀ

ଚାରୁଧାରେ ଚିନ୍ତାମଣି ଚିତ୍ତ ଚୋରଣୀ ।

ଛତ୍ରପତି ଛନ୍ଦେ ମାତା ହେଲେ ସାଗର ଦୁହିତା

  ଛଛନ୍ଦ ଛନ୍ଦରେ ଉଭା ହୋଇଲେ ପୁଣ

ଛଇଳ ରୂପେ ଛଇଳୀ ଛଦ୍ମ ବେଶେ ଛଳ କରି

  ଛଇ ଛଟକ ଚାହାଣି ହରଇ ମନ

   ଛନ ଛନ ଦାନବ କୁଳ

ଛମଣ୍ଡ ପରାଏ ସର୍ବେ ଶାନ୍ତ ସରଳ ।

ଯାଦୁକର ଯାଦୁ ସମ ବିମୋହିତ ଜାତୁଧାନ

  ଜଗଝମ୍ପା ଜନରବ କ୍ଷଣିକେ ନାଶି

ଜଗତ ଜନନୀ ମାତ ଅକ୍ଷତ ଭାଣ୍ଡ ଅମୃତ

  ଜାତିସ୍ମରି ଜଣ ଜଣ ଦେଲେ ପରଶି

     ଜଳଜଳ ଜଲ୍ଲାଦ ଗଣ

ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟୀ ଯୋଷା ହସ୍ତୁ ଅମୃତ ଶୂନ୍ୟ ।

ଝାଉଁଳି ଝରେ ଝଲ୍ଲରୀ ଝଟକ ଯାଏ ମଉଳି

  ଝିଙ୍ଗାସି ଦନୁଜ ଗଣ ହେଲେ ଅସ୍ଥିର

ଝଲକେ ଶଶି ସୁରୁଜ ସଭାରେ ରାହୁ ଦନୁଜ

  ଝଟତି ଗୋବିନ୍ଦ ଚକ୍ରେ କାଟିଲେ ଶିର

    ଝାତି ଝାମ୍ପ କେତୁ ନାମକ

ଝଞ୍ଜା ସମ ଟାକି ଭକ୍ଷେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଶଶାଙ୍କ ।

ନିୟତି ନିୟନ୍ତା ମାତା ନିୟମେ ନିତ୍ୟ ନିରତା

  ନିରପେକ୍ଷ ନୀତି ନାହିଁ ଜାତି ଅଜାତି

ନିରନ୍ନ ନିରଂଶ ନିଧି କୃପା କରୁଣା ବାରିଧି

  ନିରନ୍ତର ନିମଗ୍ନ ଯେ ପାଦେ ଭକତି

     ନାମ ଅଷ୍ଟ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଘେନିଣ

ନବରସେ ନବରତ୍ନେ ହୋଇ ଭୂଷଣ ।

ଟିକି ଟିକି ପୁଷ୍ପ ହାରେ କମଳ ହାର ମେଳରେ

  ଟହକ ଟହଲ ମାରେ ଶୋଭା ସରଜି

ଟିପିଟିପି ଗନ୍ଧସୋମ ଚିତା ଆଙ୍କି ସଖି ଗଣ

  ଟାହି ଟାପରାରେ ସର୍ବେ ଯାଆନ୍ତି ମଜ୍ଜି

    ଟେରି ଯାର ନୟନ ପୁଣି

ଟିପ୍ପଣୀ ଟାଣେ ଲକ୍ଷଣେ ସେ ସୁଲକ୍ଷଣୀ ।

ଠଣର ଠମକ ଠାଣି କୋଟି କନ୍ଦର୍ପକୁ ଜିଣି

  ଠୁଳ ଠଣେ ଯାର ସାରା ଜଗତ ଶୋଭା

ଠାକୁରାଣୀ ନାମେ ପୁଣି ଅଟ ବାଇ ଠାକୁରାଣୀ

  ଠିକଣା ବେଳାରେ ମାତା ହେଉ ତୁ ଉଭା

     ଠାଆ ପିଢ଼ା ଶ୍ରୀୟା ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ

ଠାବ ନ ପାଇଲ ଦେବୀ ବଡ ଦେଉଳେ ।

ଡକାଇ ନିଦ୍ରା ଦେବୀଙ୍କୁ ଆକର୍ଷି ନିଦ୍ରା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ

  ଡମ୍ଫେ ଉଭା ହେଲେ ଅଷ୍ଟ ବେତାଳ ଗଣ

ଡକାଇତ ପଣେ ହରି ନେଲ ନିଦ୍ରାସନେ ହରି

  ଡଉଲ ଡାଉଲ ରତ୍ନ ପଲ୍ୟଙ୍କ ମାନ

    ଡୋଳା ଖୋଲି ପ୍ରାତ୍ହେ ଦେଖନ୍ତି

ଡହଳ ବିକଳେ ନଗ୍ରେ ଖୋଜି ବୁଲନ୍ତି ।

ଢଳ ଢଳ ଆଖି ଲୁହ ମନେ ଅସରନ୍ତି କୋହ

  ଢ଼ମ ଢମାଳିର ଢ଼ଙ୍ଗେ ନଟ ନୟନ

ଢ଼ଣ ଢ଼ଣିଆ ଢମଣା ବାଚାଳତା ବାଟ ବଣା

  ଢ଼ିପ ଢାଲୁ କଣ୍ଟା ବଣ ସର୍ବ ସମାନ

    ଢଙ୍ଗ ରଙ୍ଗ ତଥା ଭୂଜଙ୍ଗ

ଢ଼ମେ ବଡ ଭ୍ରାତ ସାନ ମାନେ ଆତଙ୍ଗ ।

ଅଣ ପୁରୁଷଠୁଁ ହୀନ ଅଜ୍ଞାନ ଅଧିକରଣ

  ଅଣାହେଳା ଅଧିଷ୍ଠାତା ଅଧୀନ ଜନ

ଅଧିରାଜ ଅଧିଗତେ ଅଧିରଥ ଅଣାୟତ୍ତେ

  ଅଣ ବାହୁଡ଼ା ଅଟଇ ଯାର ଜୀବନ

     ଅଣ୍ଟି ଛୁରୀ କାଟିଲେ ତଣ୍ଟି

ଅନ୍ତଃ କରଣ ଆଘାତେ ହୁଅଇ ଘାଣ୍ଟି ।

ତ୍ୟେଜି ତଟିନୀ ନିରଧି ନ ମଣେ ନିରପରାଧି

  ତନଖି ତଦ୍ରୁପ ତନୁ ତ୍ୱରିତେ କ୍ଷୀଣ

ତପନ ତାପ ତୀକ୍ଷଣ ତପତ ମରୁ କଷଣ

  ତୃଷାର୍ତ୍ତ କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତ ଭାଗ୍ୟେ ନାହିଁ ଭୋଜନ

      ତ୍ରିକୁଳ ତ୍ରିକାଳେ ତ୍ୟେଜନ୍ତି

ତ୍ରୈଲୋକ୍ୟ କରତା ରୂପ କେ ନ ଚିହ୍ନନ୍ତି ।

ଥନ୍ତଲ ପେଟକୁ ଅନ୍ନ ନ ମିଳଇ ଦିନୁ ଦିନ

  ଥଟ୍ଟା ତାମସାଟି ଏକା ଯା ସହଚର

ଥଳ କୂଳ ନ ପାଆନ୍ତି ସ୍ଥଳ ଭାଗରେ ବୁଲନ୍ତି

  ଥକା ପଣେ ଥଙ୍ଗ ଥଙ୍ଗ ଭାତୃ ଯୁଗଳ

     ଥରେ ଚଣ୍ଡାଳୁଣୀର ଦ୍ୱାରେ

ଥାପି ପାଦ ମାଗ ଅନ୍ନ କ୍ଷୁଧା ବିକଳେ ।

ଦ୍ଵାର ଦେଶେ ଉଭା ଦାସୀ ଦ୍ୱାରସ୍ଥ ଦ୍ଵିଜେ ପ୍ରଶଂସି

  ଦର ଦର ହସି କୁହେ ଚଣ୍ଡାଳ ଘର

ଦ

Advertisement

ରିଦ୍ରକୁ ଦାନ ଦେଲେ ଦରିଦ୍ର ନୁହଁଇ ଭଲେ

  ଦିଅ ଦାସୀ ସଞ୍ଚା ଆତ୍ମା ହେଉ କୁଶଳ

    ଦୟନୀୟ ଦ୍ୱିଜ ଦ୍ଵିଜଣେ

ଦେଲେ ଦାସୀ ଆଣି ସଞ୍ଚା ଦରଦୀ ପଣେ ।

ଧର୍ମ ନାମେ ଧରା ଧାମେ ଧରଣୀ ସୁତାଙ୍କୁ ବନେ

  ଧୋବା ଧୋବୁଣୀ ଧିକାର ବଚନ ଶୁଣି

ଧର୍ମକ୍ଷେତ୍ରେ ଧର୍ମରାଜ ଧର୍ମପତ୍ନୀଙ୍କୁ ଅଗ୍ରଜ

  ଧିଙ୍ଗାସି ଧରମ ହୀନା ତଡ଼ିଲ ପୁଣି

     ଧୈର୍ଯ୍ୟବନ୍ତି ଧର୍ମ ନିରତେ

ଧ୍ରୁବ ସତ୍ୟ ଧିକ ନାରୀ ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତେ ।

ନିର୍ମାଣେ ନାରୀ ନିପୁଣା ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଅକଳନା

  ନିୟତ ନିଧନ ନଭେ ଅଶ୍ରୁଲୋଚନି

ନନ୍ଦିନୀ ଭଗିନୀ ମାତା ସ୍ବାମୀ ସୋହାଗିନୀ ରତା

  ନବରୂପେ ନବଦୁର୍ଗା ନବ ଯାମିନି

    ନିରତ ଅଧର୍ମ ନାଶନ

ନୟନୁ ନିର୍ଗତ ନୀର ଅଗ୍ନି ସ୍ଫୁରଣ ।

ପୌରୁଷେ ପୁରୁଷ ଜାତି ନାରୀଙ୍କୁ ନିଚ୍ଚ ମଣନ୍ତି

  ପ୍ରିୟତମା କହି ପତି ପଣ ଭୁଲନ୍ତି

ପରତେ ପରଖି ମାୟା କାଷ୍ଠ ଧରି ପଦ୍ମାଳୟା

  ପାବକ ସ୍ତମ୍ଭନ ମନ୍ତ୍ରେ ଅଗ୍ନି ସ୍ତମ୍ଭନ୍ତି

    ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରିତେ ପାଚନ

ପଞ୍ଚକୋଷ ପଞ୍ଚତତ୍ୱେ ହେବ ପୂରଣ ।

ଫଣା ଟେକି ଫଣାଧର ତୁଛା କରେ ଫୁ ଫୁ କାର

  ଫଣୀଭୂଷଣ ଫନ୍ଦି ଯା ବିଷ ହରନ୍ତି

ଫକୀର ସଦୃଶ ଈଶ ନିସ୍ଵ ହରାଇ ସର୍ବସ୍ବ

  ଫତୁର ପଣରେ ମାତା ଦଣ୍ଡ ଦିଅନ୍ତି

    ଫୁଙ୍କି ଫୁଙ୍କି ଫକାଶି ତଣ୍ଡି

ଫଳ ହୀନେ ବଳରାମ ପିଟନ୍ତି ହାଣ୍ଡି ।

ବିପିନେ ବକୁଳ ବାସ ଚହଟଇ ଚଉପାଶ

  ବିମୁଗ୍ଧେ ବନ ମକ୍ଷିକା ହୁଏ ବିଭ୍ରମ

ବିକଟ କ୍ଷୁଧା କଷଣେ ବିଚକ୍ଷଣ ବିସ୍ମରଣେ

  ବିପରୀତେ ବାଟ ବଣା ଅଜ୍ଞାନୀ ସମ

    ବିଚଳିତେ ବରବର୍ଣ୍ଣିନୀ

ବାଢ଼ିଦେଲେ ସୁବ୍ୟଞ୍ଜନ ମନକୁ ଜାଣି ।

ଭୁଞ୍ଜନ୍ତି ଭୂରି ଭୋଜନ ପରେ ପୋଡ଼ ପିଠା ମାନ

  ଭୃଭଙ୍ଗି ନୟନେ ଠାର ଠାରିଲେ ଜାଣ

ଭାବ ବିହ୍ଵଳିତେ ହରି କମଳାଙ୍କ ହାତ ଧରି

   ଭାଷନ୍ତି ଯା ଭାଲେ ଲେଖା ନୁହଁଇ ଆନ

    ଭାତୃଦେବ ଲଜ୍ଜିତ ମନେ

ଭୁଲି ଯାଇ ରାଗ ରୋଷ ଚାଲ ବହନେ ।

ମନୁ ମାନ ତ୍ୟେଜି ମାତ ପ୍ରଭୁ ପାଦେ ପ୍ରଣିପାତ

  ମୃଣାଳିନୀ ମାଦକତା ଥିଲେ କମଳ

ମୃଣ୍ମୟ ମୂର୍ତ୍ତି ମୂର୍ତ୍ତିକା ମଣିମୟେ ମଞ୍ଜୁଳତା

  ମନ୍ତ୍ର ସିଦ୍ଧେ ଜୀବନ୍ୟାସ ନ ଥାଏ ଯାର

    ମଳିନତା ମୟୁଖ ମୁଖ

ମଦନ ମୋହନ ବିନୁ ନାହିଁ ତ ସୁଖ ।

ଯଥାଯୋଗ୍ୟ ଯଥାରୀତି ଯଜନ ଯାଜନେ ପ୍ରୀତି

  ଯାତାୟାତେ ଯହିଁ ନାହିଁ ଜାତି ଅଜାତି

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଗୁରୁବାରେ ସୁଦଶା ବ୍ରତ ତିଥିରେ

  ଯଜମାନ ଯଜ୍ଞ ସୁତ୍ରେ ଯାର ଭକତି

     ଯିବାକୁ ନ ଦେବ ବାରଣ

ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତକୁ ସର୍ତ୍ତ କର ପୂରଣ ।

ରୋଚକ ରୋଚନ ହରି ତୁଣ୍ଡେ ତଥାସ୍ତୁ ଉଚ୍ଚାରି

  ରମଣୀ ରତନ ରମା ପାଶେ ଶରଣ

ରବି କର ବିନା ରସା ରଜନୀ ରୌରବେ ଯେଶା

   ରସ ହୀନ ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିର ଯାର ବିହୀନ

     ରତ୍ନ ଗର୍ଭା ରାଟ ଦୁହିତା

ରୋଷ ଭୁଲି ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିରେ ଜଗତ ମାତା ।

ଲପନେ ଲୋଳିତ ହସ ପଦ୍ମାଳୟା ପରବେଶ

  ଲଳିତା ବିଶାଖା ସଖି ଯା ସହଚର

ଲୀଳା ଯାର ଆଦି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଧନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଧନ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ମୀ

   ଲୟ ଲବେ ଅଇଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୟର

     ଲିଳାମୟୀ ସେ ଗଜ ଲକ୍ଷ୍ମୀ

ଲଲାଟେ ବିଜୟ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସନ୍ତାନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ।

ବରଦା ବରଣି ମାତା ବିଘ୍ନ ବିନାଶନେ ରତା

  ବଞ୍ଛା କଳ୍ପତରୁ ପଦ୍ମ ପାଦେ ପ୍ରଣତି

ବାଉନ କୋଟି ଭଣ୍ଡାର ଛପନ କୋଟି ଜୀବର

  ବଡ ପଣିଆଁ ବଡିମା ସେ ପଡ଼ି ଦାତ୍ରି

     ବୃହସ୍ପତି ବିଜେ ପଞ୍ଚମେ

ବନ୍ଦନାନ୍ତେ ଶ୍ରୀ ଚରଣ ଦଣ୍ଡେ ବିଶ୍ରାମେ ।

ଶତକୋଟି ଶତଦଳେ ଶତହ୍ରଦା ସ୍ରୋତ ମେଳେ

  ଶୟନ ଶ୍ରୀ ମହା ବିଷ୍ଣୁ ଅନନ୍ତ କୋଳେ

ଶ୍ରୀ ପଦ ସେବାରେ ରତ ସାଗର ଦୁହିତା ମାତ

  ଶତ କୋଟି ଜନ୍ମ ସେବା ସିଦ୍ଧିର ଫଳେ

     ସର୍ଜ୍ଜନା ସମ୍ପାଦି ଶୟଳେ

ଶୁଭଙ୍କର ଶୁଭ ଦୃଷ୍ଟି ସୃଷ୍ଟି ମଙ୍ଗଳେ ।

ଷଡ ଦର୍ଶନ ସମ୍ପାଦି ଷଡରସେ ଷଡବିଧି

  ଷାଠିଏ ପଉଟି ମାତ କର ରନ୍ଧନ

ଷଡରିପୁ ବିବର୍ଜିତ ଷୋଳ କଳା ବିଭୂଷିତ

   ଷଡ ଅଇଶ୍ବର୍ଯ୍ୟ ଭୋଗି କରେ ଆଘ୍ରାଣ

     ସମର୍ପଣେ ପାର୍ଶ୍ଵ ଦେବତା

ଶ୍ରୀ  ମହାପ୍ରସାଦ  ନାମେ ପରି ଗଣିତା ।

ସ୍ୱଧର୍ମ ସନ୍ତକ ଦେବ ବାର ମାସେ ତେର ପର୍ବ

  ସନ୍ଦିପନୀ ସନ୍ଦିହାନ ଯା ଘୋଷ ଯାତ୍ରା

ସାଧୁ ସନ୍ଥ ଭକ୍ତ ମେଳେ ଭାତୃ ଭଗିନୀ ରଥରେ

  ସନ୍ତର୍ପଣେ ସନ୍ତାପିତ କମଳା ମାତା

    ସାଥୀ ସହଚରୀ ସଙ୍ଗତେ

ସକ୍ରୋଧେ ଭଙ୍ଗନ୍ତି ରଥ ଦାଣ୍ଡେ ତ୍ୱରିତେ ।

ହୃଷ୍ଟଚିତ୍ତେ ହୃଷୀକେଶ ହାଜର ହୋନ୍ତି ଉଆସ

  ହଟ କମଳିନୀ ହଟେ କିଳେ କବାଟ

ହଟିଆ ନାଗର ନଟ  ହଟହଟା ହଟପଟ

   ହରିକାଠେ ପଡ଼ି ହରି ଭେଇଁଲେ ହଟ

     ହର୍ଷୋତ୍ ଫୁଲେ ମିଷ୍ଟ ବଚନ

ହସ୍ତେ ଦେଲେ ରସଗୋଲା ପାଟ ବସନ ।

କ୍ଷଣିକରେ କ୍ଷମାମୟୀ ରାଗ ରୋଷ ଭୁଲି ଯାଇ

  କ୍ଷମାକର କ୍ଷମାମୟ ପାଦେ ଶରଣ

କ୍ଷିତୀଶ ଶ୍ରୀ କ୍ଷେତ୍ର ରାଜ କ୍ଷୋଭ କ୍ଷଣେ ମନୁ ତ୍ୟେଜ

  ଖରେ ନିଳାଦ୍ରୀକୁ ବିଜେ କର ବହନ

    କ୍ଷିରାବ୍ଧି ତନୟା ବଚନେ

କ୍ଷୀର ସିନ୍ଧୁ ଭୁଲି ବିଜେ ଜଗ ମୋହନେ ।