କଲ୍ୟାଣୀ ଗୋ

କଲ୍ୟାଣୀ ଗୋ,

ତୁମେ ଚାଲିଆସ

ଚନ୍ଦ୍ରିକାର ଝାପସା ଆଲୋକରେ

ଶ୍ରାବଣର ଅଜସ୍ର ବର୍ଷାରେ

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ତାପରେ

ସ୍ମୃତି ତୁମ ଭାସିଆସେ

ବାତାୟନର ପବନ ଫାଶରେ

ଥଣ୍ଡା ପବନରେ 

ଚଞ୍ଚଳିତ ମନର

ଉତ୍କଣ୍ଠା ଭିତରେ ।

     କେତେବେଳେ ଆସ ତୁମେ

     ନିର୍ମଳ ଶରତେ କଇଁ ରୂପେ

     ଅବା ତୁମେ ରାଜହଂସ ପୃଷ୍ଠେ

     ଗାଇ ଯାଅ ତୁମେ ଗୀତ

     ନୀରବତା ସୁରେ ଅବା

     କୁନି ଗପ କୁହ ମୋରି କାନରେ ।

        ଆମ୍ର ବନେ ଭାସି ଆସ ତୁମେ

        ଫଗୁଣର ମଳୟ ସାଥିରେ

        ତୁମ ସ୍ଵର ଭାସି ଆସୁ

        ଅମାନିଆ କୋଇଲି କଣ୍ଠରେ ।

          କଲ୍ୟାଣୀ ଗୋ,

          ତୁମେ ପ୍ରସାରିତ ହୁଅ

          ମୋର ଭଗ୍ନ ହୃଦୟରେ,

          ଜୀବନେ ମୋ ନାଚି ଯାଅ

          ଏ ଅନିତ୍ୟ ସଂସାରେ ।