କଳଙ୍କିନୀ

କଳଙ୍କିନୀ ଶବ୍ଦ ଭୟଭୀତ କରେ

ନାରୀ ଜାତି ମଧ୍ୟେ ଏହୁ,

କଳଙ୍କିନୀ ଥିଲା ମହିଳା ଜାତିରେ

ସୁର୍ପଣଖା ନାମେ ସେହୁ ।

ରାବଣ ଭଉଣୀ ଏହୁ ସୁର୍ପଣଖା

କଳଙ୍କିତ କଲା ବଂଶେ,

ଭାଇର କଥାକୁ ଅବଞ୍ଜା କରିଣ

ବିଭା କଲା ଶତ୍ରୁ ବଂଶେ ।

ବିଦ୍ୟୁତୀନ୍ ସଙ୍ଗେ ବିବାହ କରିଲା

ଭାଇ କଥାକୁ ନ ମାନି,

କାଲକେୟା ବଂଶ ଶତ୍ରୁ ଥିଲେ ତାଙ୍କ

 ବିବାହ କଲା ନ ମାନି ।

କାଲକେୟା ବଂଶ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥିଲେ

କରୁଥିଲେଟି ଅବଞ୍ଜା,

ରାବଣ କଥାକୁ ମାନୁ ନଥିଲେ ଟି

ସଦା ହିଁ କଥ ଅବଞ୍ଜା ।

ମାରିବା ନିମନ୍ତେ ସଜ୍ଜିତ ହୋଇଲା

ବିଦ୍ୟୁତୀନ୍ କୁ ସେ ଦିନ,

ମନ୍ଦୋଦରୀ ବାକ୍ୟେ ସ୍ଥିର ହୋଇ ଗଲା

ରଖିଲା କଥାର ମାନ୍ୟ ।

ସମୟର ଚକ୍ର ଗଡ଼ି ଚଲୁ ଥାଏ

ଯୁଦ୍ଧ ହେଲା ଶତ୍ରୁ ସଙ୍ଗେ,

ଭଉଣୀ ସ୍ବାମୀକୁ ମାରିଲେ ରାବଣ

ଭୁଲି ଗଲେ ସବୁ ଅଙ୍ଗେ ।

ବିଧବା ହୋଇଣ ସୁର୍ପଣଖା ଦିନେ

ଭ୍ରମଣ ଟି ଜଙ୍ଗଲରେ,

ନଜର ପଡ଼ିଲା ରାମଙ୍କୁ ତାହାର

ଛନଛନ ମନ କରେ ।

ରାମଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ସୀତେ ଠାକୁରାଣୀ

କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥାନ୍ତି,

ସୁନ୍ଦର ରୂପକୁ ଧରିଣ ରାକ୍ଷସୀ

ରାମ ପାସେ ଯାଉ ଥାନ୍ତି ।

ଅତି ମନହର ରୂପକୁ ଧରିଣ

ରାମଙ୍କ ପାସରେ ମିଳିଲା,

କେଉଁ ରାଜ୍ୟେ ଘର କାହର ନନ୍ଦନ

କଥାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ।

ଅତି ହି ସୁନ୍ଦର ରୁପକୁ ପାଇଛ

ମନ ମୋର ଛନଛନ,

ଛଳଛଳ ହୁଏ ଅଙ୍ଗପ୍ରତଙ୍ଗରେ

ଦେଖ ମତେ ଦେଇ ଧ୍ୟାନ ।

ରାବଣ ଭଉଣୀ ଅତି ସୁକୁମାରୀ

ବିବାହ ମତେଟି କର,

ତିନି ପୁର ରାଜା ଭାଇଟି ମୋହର

ଗ୍ରହଣ ଟି ମତେ କର ।

ସୁର୍ପଣଖା କଥା ଶୁଣି ରାମଚନ୍ଦ୍ର

ହସି କହିଲେ ଟି ଧିରେ,

ପତ୍ନୀ ଅଛି ମୋର ମୋ ଭାଇକୁ କୁହ

ଆସିଲା ହିଁ ସେହୁ ଘରେ ।

ଲକ୍ଷଣଟୁ ଦେଖି ଖୁସି ହୋଇ କଲା

ଗଲା ସେହୁ ତାଙ୍କ ପାଶେ

ବିଭା କର ବଲି ବିନତି କରିଲା

ନ ରହିଲେ ତାର ପାଶେ ।

ମାରିବା ପାଇଁ କି ଦୌଡ଼ି ଟି ଆସିଲା 

ରାକ୍ଷସୀ ପରି ଟି ଭେଷେ,

ସୀତେଙ୍କୁ ଗିଳିବ ଚିତ୍କାର କରିଲ

ଅତି ହିଁ କ୍ରୋଧିତ ଭେଷ ।

ଠାରି ଦେଲେ ରାମ ଲକ୍ଷଣ ଭାଇଙ୍କୁ

କାଟି ଦେଲେ ନାକ କାନ,

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ସେହୁ କହିଲା ରାମଙ୍କୁ

କିମ୍ପା କଲ ହୀନିମାନ ।

ଭାଇଙ୍କୁ କହିବି ସବୁ କଥା ଯାଇ

ମୃତ୍ୟୁ ନିଶ୍ଚେ ତୋର ଜାଣ,

ତାର କଥା ଶୁଣି ପ୍ରଭୁ ରାମଚନ୍ଦ୍ର

ନ କହିଲେ କିଛି ଜାଣ ।

କଳଙ୍କିତ ହେଲେ ସୀତା ଠାକୁରାଣୀ

କଳଙ୍କିନୀ ନାରୀ ଯୋଗୁଁ,

ଭାଇର ବଂଶର ବିନାଶ ହେଲାଟି

ସୁର୍ପଣଖା ନାରୀ ଯୋଗୁଁ ।