କଳାବତୀ

କଳା ରଙ୍ଗ ନେଇ ଜନମିଲି ବୋଲି

ନାଆଁ ହେଲା କଳାବତୀ,

କିଏ ମୁହଁ ମୋଡେ କିଏ ନାକ ଟେକେ

କିଏ ଡାକେ କାଳୀହାତୀ ।

ସଖୀ ସହଚରୀ ଦୂରେଇ ଯାଆନ୍ତି

ନ ଆସନ୍ତି ମୋର କତି,

ବିବାହ ମୋହର ଭାଙ୍ଗେ ବାରମ୍ବାର

କିଏ ହେବ ମୋର ପତି?

କଳା କୋଇଲିର କଣ୍ଠରୁ ଝରଇ

ସୁମଧୂର କେତେ ଗୀତି,

କଳା କଲମର ସାହାରାରେ କବି

ଲେଖଇ କବିତା ପଙକ୍ତି ।

କଳା କିଟିମିଟି ଅନ୍ଧାର ଆକାଶେ

ଚନ୍ଦ୍ରମା ଶୋଭା ପାଆନ୍ତି ,

ଧଳା କେଶବାଲା କଳା କରିବାକୁ

ବାରିକ ପାଖକୁ ଯାଆନ୍ତି ।

ଆଖିରେ ଲାଗିଲେ କଜଳର ଗାର

ବଢେ ନାରୀ ରୂପ କାନ୍ତି,

କୋଇଲାର ଦାମ୍ ଯେତେ ବଢିଲେ ବି

ଲୋକେ ତାକୁ କିଣିଥାନ୍ତି ।

ବଡଦେଉଳର କାଳିଆ ଠାକୁର

ବୋଲାଏ ଜଗତପତି,

ସବୁ କଳା ଏଠି ପାଆନ୍ତି ଆଦର

ମୁହିଁ କାନ୍ଦେ ଦିନରାତି ।