କ୍ଲାନ୍ତିହୀନ ନିଦ୍ରା

ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ତୁମେ 

ସ୍ନେହମୟ ଭାବନାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୃଦୟ ତୁମର 

ଅସୁମାରୀ ଶୋଭା ମଳିନ ପ୍ରାୟ ତୁମ ସମ୍ମୁଖେ 

ଅସରନ୍ତି ପ୍ରେମର ଭଣ୍ଡାର ତୁମ ପାଶେ 

ଆଜି ମୁଁ ଦେଖିଛି ଏ ବିବସ୍ୱାନଙ୍କ ପହିଲି ସ୍ପର୍ଶେ 

ତୁମ ନୟନର ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କଲା ପରି ଜ୍ୟୋତିକୁ 

ସେ ଚକ୍ଷୁ ଯୁଗଳ ଦ୍ୱୟ ତୁମ ମର୍ମର ଉଦନ୍ତକୁ

ମୋ ନିକଟତର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟିତ ପ୍ରାୟ 

ଏ ରୋମାଞ୍ଚିତ ସନ୍ଧ୍ୟାର ତ ତୁମେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ପ୍ରଦୀପ ପରି 

ଆସିଛ ଜୀବନେ ମୋର ଚନ୍ଦ୍ରର ଜ୍ୟାତ୍ସା ନେଇ 

ଦଗ୍ଧ ଥିଲି ଯେବେ ମୁଁ ପ୍ରତାରଣାର ଅଗ୍ନିରେ 

ନିର୍ବାପିତ ହୋଇଛି ତୁମ ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ 

ମାତ୍ର ଏ ଅନାବନା ଅନୁଭୂତି ତୁମ ଜୀବନେ

ବୁଣି ଚାଲିଗଲେ କେତେ ବାଳୁଙ୍ଗା ସମ ଭାବ ସବୁ  

ତୁମ ଅଶାନ୍ତ ମନର କାରଣ ସାଜିଛନ୍ତି  

ହେ ପ୍ରେମ! 

ଏ ଭଲ ପାଇବାର ଗୋଲାପ ବନ ରେ ସମସ୍ତ ବେଦନାକୁ ସାଙ୍ଗ କର  

ନିଶାର ଶାନ୍ତ ପାରିପାର୍ଶ୍ୱ ତୁମକୁ କ୍ଲାନ୍ତି ହୀନ ନିଦ୍ରା ପ୍ରଦାନ କରୁ।