ସ୍ମୃତି

ମେଘ ବରଷିଲା ମାଟି ଭିଜୁ ଥିଲା

ଖେଳି ଗଲା ତା ସୁବାସ 

ଝରକା ସେପଟେ ମନ ମୋ ବିଭୋର

ଭରିଲା ମୋ ଓଠେ ହସ ।

ଝିମଝିମ ବର୍ଷା ମାଟିକୁ ଚୁମଇ

ଆନମନା କଲା ଷ୍ପର୍ଶ 

ବାହୁ ପ୍ରସାରିଲି ବକ୍ଷରେ ଲୋଟିଲ

ଗଣ୍ଡ ଗୋଲାପ ସଦୃଶ ।

ନୀଳ କଇଁ ପରି ତୁମ ଚକ୍ଷୁ ଦ୍ଵୟ

ପ୍ରୀତି ଭରା ସେ ଚାହାଣୀ 

ଉନ୍ମାଦନା ଦେଲ କିଶୋର ଶରୀରେ

ରଚିଲେ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ।

ବରଷାର ଧାରା ଝରି ଆନନ୍ଦରେ

ଭିଜାଏ ମାଟି ତନୁକୁ  

ଶିହରିତ ହେଲା  ମୋହରି ଶରୀର

କୋଳେଇ ନେଲି ତୁମକୁ ।

ବରଷା ଆସିଲେ ବିଜୁଳି ଚମକେ

ବଢାଏ ମାଟିର ଶୋଭା 

ତୁମେ ଚାଲିଗଲ ସ୍ମୃତି ଛାଡି ଦେଇ

କଥା ତୁମ ମନଲୋଭା ।

ଆଜି ମାଟି ଭିଜେ ବରଷା ଟୋପାରେ

ମିଳନ ହୁଏ ଧରାରେ 

ଆଜି ନାହଁ ତୁମେ ମୋହରି ପାଶରେ

ସ୍ମୃତିରେ ମୋ ମନ ଝୁରେ ।

ମିଳନ ହେବ କି ସତେ ଦୁହିଁଙ୍କର

ସମ୍ଭାବନା ଦିଶୁ ନାହିଁ 

ବାରମ୍ବାର କିଆଁ  ସ୍ମୃତି ପଟେ ଆସ

କୁହ ପ୍ରିୟା କେଉଁ ପାଇଁ ।