କିଏ ବୁଝେ ଏଠି

ସ୍ୱଚ୍ଛ ସମ୍ପର୍କ

ସମୟର ଆବର୍ତ୍ତନରେ

ବଦଳିବାର ବାରତା ଦେଲା ପରେ

କିଏ ବୁଝେ ଏଠି ମନର ଆବେଗ ।

ଜଣେ ଆର ଜଣଙ୍କ ବିନା

ହେଉଥାଏ ପାଗଳ

ଖୋଜୁଥାଏ ଆଖପାଖ

ତମାମ ରାତିଦିନ ସକାଳ !

ହେଲେ, ବୁଝୁଥିବା ମଣିଷ ଅବୁଝା ହୁଏ

ୟା ତା ଚକ୍ରାନ୍ତରେ ହେଇ ବଶୀଭୂତ

ଯାହାକୁ ଦିନେ ସର୍ବସ୍ୱ ଭାବୁଥିଲା

ଆଜି ସେସବୁ ଅତୀତ ।

ବିଶ୍ବାସ ଆଉ ନିଶ୍ବାସ ଭିତରେ

ମିଥ୍ୟାର ପ୍ରତିଲେପ

ପ୍ରତୀକ୍ଷଣେ ଖିନଭିନ କରେ

ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କର ଆଭିଜାତ୍ୟ !

ବାଟ ଭୁଲି ଅବୁଝା ହେଇଥିବା ସାଥି

ନ ବୁଝିବା ପରେ ବଦଳିଯାଏ ଜୀବନର ଗତି

ଦୁନିଆ ଲାଗେ ଅନ୍ଧକାର ଆଉ ହୃଦୟର ଆୟୁଷ ହୁଏ ଇତି ।।