କିଛି ଶେଷ କଥା

କିଛି ଶେଷ କଥା ଅନ୍ତିମ ପୃଷ୍ଠାରେ

ଲେଖନୀରେ ଦେଲି ଲେଖି

ଜାଣିନା ହେ ବନ୍ଧୁ ବୁଝି କି ପାରିବ

ଆସିବ ମୋ କଥା ରଖି ।

ତୁମେ ତ ସାଜିଛ ସୁଖ ଦୁଃଖ ମିତ

ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ଜଗନ୍ନାଥ

ସେ ମିତ ଭିତରେ ମୋ ନାଁ ନାହିଁ ତ

ଏବେ ରଖ ତୁମ ମତ ।

ମୋର ଭକ୍ତି ବଳ  ଯେତିକି ରହିଛି

ସେଥିରେ ତୁମେ ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ

ବିତ୍ତ ହେଉ କିବା ଐଶ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ସଂପତ୍ତି

କରି ନାହିଁ ମନ ଭ୍ରଷ୍ଟ ।

ମୋ ବେନି ନୟନେ ତୁମ ଚାନ୍ଦ ମୁହଁ

ନୃତ୍ୟ କରେ ଅହର୍ନିଶ

ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ ଦେବକୀ ନନ୍ଦନ

ତୁମେ ମୋ ପୁନେଇଁ ଶଶି ।

ହେ ନନ୍ଦ ଦୁଲାଳ ମୋ ମନ ଆକୁଳ

କାହିଁ ପାଇଁ ନିରିଦୟ

ବ୍ରଜ ପୁରେ ମୋତେ ଏକା ଛାଡ଼ି ଗଲ

ଛଳନାକୁ କରି ଜୟ ।

ରାଈ ବିନୋଦିନୀ  ଅତି ଅଭାଗିନୀ

ବସିଛି ଯମୁନା କୂଳେ

ଘଡି ଘଡ଼ି ମୋର ମନେ ପଡି ଯାଏ

ତୁମ କଥା ଅଶ୍ରୁଜଳେ ।

ଉଛୁଳେ ଯମୁନା  ମନ କରେ ଚୁନା

ଦଧି ହୁଏ ମୋର ଖଟା

ମୋ ଲକ୍ଷଣ ଦେଖି ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦ ମୋ

ନିନ୍ଦାରେ କରନ୍ତି ଥଟ୍ଟା ।

ସହ୍ୟ ହେଉ ନାହିଁ କଟୁ ବଚନ ଗୋ

କହିବି କାହାକୁ କୁହ

ପ୍ରୀତି ଶ୍ରାବଣ ମୋ ଦୁଃଖ ବରଷାଇ

ଭରିଛି ଆଖିରେ ଲୁହ ।

ଜନ୍ମ ପରେ ଜନ୍ମ  ବିତି ଗଲା ସିନା

ପାଇନି ପତ୍ନୀର ସୁଖ

କିଛି ଶେଷ କଥା  ରହି ଯାଏ ବନ୍ଧୁ

ଦେବା ପାଇଁ ମୋତେ ଦୁଃଖ ।

ହେ ଦ୍ବାରିକାଧିଶ ନ ବହିବ ରୋଷ

ଥରେ ପଢିବ ମୋ ଲେଖା

ତୁମ ପାଇଁ ପୁଣି  ଜନମ ଲଭିବି

କହୁଛି ମୋ ହସ୍ତ ରେଖା ।

ସହସ୍ର ଜନମ   ହେଉ ଥିବ ମୋର

ତୁମରି ସିନ୍ଦୂର ନାଇ

ତୁମେ ମୋ କହ୍ନେଇ ମୋ ପ୍ରୀତି ମାଣିକ

ମୁହିଁ ତୁମ ପ୍ରିୟା ରାଈ ।