କି ଅଛି ଅଭିପ୍ରାୟ !

ନା ଦରକାର ରାଜମହଲ,

ନା ଲୋଡା ହେବ ତାଜମହଲ,

ତମେ ପାଶେ ଖାଲି ଥିଲେ ମୋହର,

ମିଠା ମିଠା କଥା କହୁଥିଲେ ପଦେ ଦିପଦ,

ସେଇ ହେବ ମୋ ପାଇଁ ସ୍ଵର୍ଗମହଲ l

ହଁ ସତେ କଣ କହୁଛି, କଣ ଶୁଣୁଛି କାନ,

ଗୀତ ଗାଉଥିଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ବେସୁରା ଛନ୍ଦରେ,

ଥରକୁ ଥର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଥିଲା ଗୀତର,

ରାମବାବୁ ହୋଇଗଲେ କ୍ଷଣେ ବିହ୍ଵଳ l

ଆଜି ଦିନ ଯାକ ତେବେ ତମ ପ୍ରୀତି ପାଶେ,

ବାନ୍ଧି ହୋଇ ରହିଯିବି କାମ ଧନ୍ଦା ସବୁ ଛାଡି,

ତେବେ ଯାଅ ଆଳୁଚପ୍ ପକୋଡି ସଙ୍ଗେ,

କରି ଆଣି ଦିଅ ଅଦା, ତେଜପତ୍ର ଚା ଟିକେ l

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସବୁ ମିଳିଗଲା ତତକ୍ଷଣାତେ,

କିନ୍ତୁ କି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଏଇ ସହାସ୍ୟ ବଦନରେ,

ଆଉ କବିତ୍ୱ ଭାଷଣର ପଛ ପଟେ,

ଜଣା ପଡିଲାନି ତାର ଆଭାସ କିଛି ଏ ଯାଏ l

ସପ୍ତାହେ ବିତିଲାଣି ଆରମରେ ଆଉ ଆନନ୍ଦରେ,

ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟର ସୂଚନା ମିଳି ପାରୁନି ଏଯାଏ,

ଏତେ ହାସ୍ୟ ରସ ମିଳୁଛି କଣ ଖାଲି ମାଗଣାରେ,

ପୁଣି ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଥମଥର ଜୀବନରେ l

ଦିନେ ବେଳ କାଳ ଦେଖି ନିରୋଳାରେ କହିଲେ ପତ୍ନୀ,

ଯିବି ବାପଘର ଆରମାସ କୁମାରପୂର୍ଣିମାରେ,

ଭଉଣୀର ବାହାଘର ବି ସେତେବେଳକୁ ହୋଇ ଯାଇଛି ଠିକ୍,

ବାପା ଦେଇଛନ୍ତି ଚିଠି, ହେଇଟି ଦେଖ ଆଖି ଖୋଲିକି l

ସୁନା ଖଡୁ ଦିଟା, ପାଟ ଶାଢୀ ଟାଏ,

ଯୋଗାଡ଼ କରିଦେଲେ ମୋ ପାଇଁ,

ପିନ୍ଧିକରି ଯାଆନ୍ତି, ଖାଲି ତୁମରି ସମ୍ମାନ ପାଇଁ,

ମୋର କିନ୍ତୁ ତୁମ ବିନା ଏ ଜୀବନେ ଆଉ କିଛି ଲୋଡା ନାହିଁ l

ଏଠି ଯାଇ ଅଛି ପ୍ରେମର ରହସ୍ୟ, ବୁଝିଗଲେ ନିମିଷକେ,

ଏତେ ସୁଆଦିଆ ପ୍ରେମ ପରେ ମନା କଣ କରିହବ କାହାରେ,

ବିକ୍ରି ପଛେ ହୋଇଯିବେ ଯାଇ ପର ଦୁଆରେ,

ଆଣିବାକୁ ପଡିବ ଏ ସବୁ ସାମଗ୍ରୀ ପ୍ରେମ ଖାତିରରେ l

ମନେ ମନେ ଭାବୁଥିଲେ ମାଗିଥାନ୍ତା ଯଦି ତାଜମହଲ,

ବେଶୀ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା, ଝମେଲାରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାନ୍ତା,

ଏବେ ହଁ କରି ଦେଇଥାନ୍ତେ, ମଲା ପରେ ତାଙ୍କ ଦେଖା ଯାଇଥାନ୍ତା,

ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ସେତେବେଳେ କରିଥାନ୍ତେ ସେ ବ୍ୟବସ୍ଥା l

କିନ୍ତୁ ଏବେ ଏତକ ଆଣିବେ ସେ କୋଉଠୁ,

କହିଦେଲେ ହଁ ଦେବେ, ସିନା ମୁଁହ ଜୋରରେ,

ଏବେ ଓଭର ଟାଇମ କରି ମାସ ପରେ ମାସ,

ବଳ ବୟସ ସାରି ହୋଇ ଯିବେ ସେ ସର୍ବନାଶ l