କହିବକି ତୁମେ

କହିବକି ତୁମେ

ଜୀବନର ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ବୟସେ

ସାଜିବକି ସାଥି

ଥିଲା ଯାଏଁ ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ।

ଅଭୁଲା ଅତୀତରେ

ବିତି ସାରିଛି ବହୁ ସମୟ

ଭୁଲି ମୁଁ ସାରିଛି କେବେ

ବସିଥିଲେ ଆମେ ଏକାନ୍ତରେ ।

ଧରିଥିଲି ଦିନେ ତୁମ ହାତ

ଅବୁଝା ବୟସରେ ତୋର

ଜୀବନକୁ ଜାଣିବା ଆଗରୁ

ଗଢି ମୁଁ ସାରିଥିଲି ସଂସାର ।

କହିବକି ତୁମେ

ନିଜେ ଥରେ ଭାବି ଦେଖିଛ

କଲମ ଧରିଥିବା ହାତରେ

ପରଷିଛି ମୁଁ କେତେ ଯେ ସ୍ୱାଦ

ତୁମ ପାଇଁ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ କରିଛି ତୁଚ୍ଛ ।

କହିପାରିବ ତୁମେ ଛୁଇଁ ମୋ ଦେହ

ତରଳିଛି କେବେ ତମ ହୃଦୟ

ଶୁଣି ମୋ ବେଦନାର ସ୍ୱର

ଚାପି ରଖିଛି କେତେ ଯେ କୋହ ।

କହିବକି ତୁମେ

ତୁମର ସର୍ବସ୍ୱ ସମୟର ଦାନ

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଅନ୍ୟକୁ

ଦେଇଛ ବାଣ୍ଟି

ତାହା କେବଳ ନଥାଏ ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ।

କହିବକି ସତ!

ପଚାରିଛ କେବେ ପୁରିଛି ମୋ ପେଟ

ନିଜ ଛାତିରେ ହାତ ରଖି

ପଚାର କେବେ ଓଗାଳିଛ ତୁମ ବାଟ ।

କହିବକି ତୁମେ

ମନକୁ ଯଦି ଥରେ ପଚାରନ୍ତ

ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ଜାଣନ୍ତ

ଜୀବନର ସବୁ ସମୟରେ

ମୁଁ ଛାଡି ନାହିଁ ତୁମ ହାତ ।

ଜୀବନର ଶେଷ ପାହାଚରେ

ଆଜି ଆମେ ସ୍ଥାପିତ

ସବୁପରେ ଆଜିବି ମାଗେ

ତୁମ ସମୟର ଅଧିକାର ।

ଆଖି ମୁଜିବା ଆଗରୁ

ପାଖରେ ଥରେ ବସିଯାଅ

ବର୍ଷ ବର୍ଷର ବେଦନାକୁ

ତୁମ କାନ୍ଧରେ ବହିଯିବାକୁ ଦିଅ ।