କେମିତି ଜୀବନ

କେମିତି ଜୀବନ ନୟନରୁ ଲୁହ

ନିତିଦିନ ଝରିଯାଏ,

ଅକୁହା ଅଶୁଣା ବେଦନା ମନର

ଦୀପାଳିରେ ଭରିଯାଏ ।

ହସେନି ସୁଖର ଶିଖାରେ ଅଗଣା

ଭରେ ଖାଳି ପଶ୍ଚାତାପ, 

ସାରେନି ଜୋଛନା ତିମିରର ତମ

ମନ ଛୁଏଁ ଖାଲି ପାପ I 

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ଶୁଖିଲା ସରୋବର ଭଳି

ମୋ ମନ ନିଦାଘେ ସିଝିଛି,

ଶିଶିର ରଜନୀ ସ୍ଵପ୍ନର ଶେଫାଳି

ଅଲୋଡ଼ା କରି ବିଞ୍ଚିଛି I

ଅଧା ପୋଡା କାଠ ଭଳି ଏହି ମନ

ନା ଜଳୁଛି ନା ଲିଭିଛି,

ମରଣ ଆସୁନି ଜୀବନ ହସୁନି

ମରିନି ବୋଲି ବଞ୍ଚିଛି II