କବି ଓ କଲମ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭିତରେ ଦିବସ ବିତଇ

ହୃଦେ ଖେଳେ ନିରବତା

ସନ୍ତୁଳିତ ପ୍ରାଣେ ସଂଜୀବନୀ ବୋଳି

ଲେଖନୀ ରଖେ ମୋ ସତ୍ତା ।

ସେ ଲେଖନୀ ଯିଏ ଧରାଇଲା କରେ

ତାହାକୁ ମଣିିିଲି ବନ୍ଧୁ

ଆଖିର ଲୁୁୁୁହକୁୁ ପୋଛି ତ ପାରିିିଲା

ଯାହା ଥିଲା ଦିନେ ସିନ୍ଧୁ ।

ଦିନ ପରେ ଦିନ ଗଡି ଚାଲିଥିଲା

କବିତା ସ୍ରୋତରେ ଭାସି

ଅକଳନ ତାର ଭାବପ୍ରବଣତା

ଅକଳନ ପ୍ରେମ ରାଶି ।

ସହସା ଜୀବନେ ମୋଡ଼ ବଦଳଲା

ଦୂୂରତା ବଢିିିଲା ମନେ

ଝୁୁୁରିଲା ଲେଖନୀ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି

ବିିିଳପି କହିଲା କାନେ ।

ଭାବନାର କାଳି ନିତି ହୁଏ ଭାଳି

ଝାସାପ ଲେଖନୀ ଗାର

ଅସ୍ଥିର ହୁଅଇ କବି ପ୍ରାଣ ମୋର

ପଥ ଚାହେଁ ବାରଂବାର ।

ପତଝଡ ଋତୁ ଆଗମନେ ଯେହ୍ନେ

ନବ ପଲ୍ଲବିତ ବୃକ୍ଷ

ସେହି ରୂୂୂପେ ଫେରେ ଆନନ୍ଦ ମନରେ

ବନ୍ଧୁ ପୁଣିି ମୋର କକ୍ଷ ।

ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇ ଲେଖନୀ ଚାଲଇ

ଆଶା ହେଲା ଉଦ୍ଦୀପନା

କବି ଓ ଭାବନା ବିଜଡ଼ିତ ହୋଇ

ଆନନ୍ଦେ ଚଳନ୍ତି ସିନା ।