ଆଗୋ ଅପରୂପା

ଦରିଆ ସୁନ୍ଦରୀ ଦରିଆର ଢେଉ

ଆଖିରେ ନେଇଛ ଭରି

ଗଭୀର ଜଳର ନିଳିମା ଗୋ ତୁମେ

ସତେ କେଉଁ ନୀଳ ପରୀ ।

ହସରେ ତୁମର ଯୁଆର ଭାଙ୍ଗୁଛି

ଫୁଟାଇଣ ସତଦଳ

ଆଶା ମେଣ୍ଟିଯାଏ ସ୍ବପ୍ନ ଭରିଯାଏ

କଳ୍ପନା ମୋ ପାଏ ବଳ ।

ଚେହେରା ତୁମର କରେ ଆକର୍ଷଣ

ଢାଳିଦିଏ ଜ୍ଯୋସ୍ନା ଅଣୁ

ଶାନ୍ତ ହୃଦୟରେ କରେ କୋଳାହଳ

ସତେ ମରୁଭୂମି ରେଣୁ ।

ଜହ୍ନର କଳଙ୍କ ଗୋଲାପର କଣ୍ଟା

ଯେମିତିକା ଶୋଭା ପାଏ

ମଥାରେ ତୁମର ଛୋଟ କଳାଜାଇ

ମନ ମୋହି ନେଇଯାଏ ।

ଗୋରା ସେ ଗାଲରେ ଖେଳଇ ଭଉଁରି

ସତେ'କି ଗଭୀର ରାଶି

ଭ୍ରମିତ କରଇ ମନ ଉପବନ

ଭାବନାରେ ଯାଏ ଭାସି ।

ଆଷାଢି ବଉଦ ବଦଳାଇ ଦିଗ

ସଜାଇ ଦେଇଛି ଗଭା

ଅପଲକେ ଆଖି ରହିଥାଏ ଲାଖି

ରୂପ ସେହି ମନ ଲୋଭା ।

ଆଗୋ ଅପରୂପା ଫୁଲେଇ ରାଧିକା

ମୋହିନୀ ଗୋ ଯାଦୁଗରି

ନୀରବତା ତୁମ ଲାଗେ ଭାରି ଭଲ

ପାରୁନି ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ।।