କବି ଓ କବିତା

କବି ଲେଖିପାରେ କବିତା ଓ ଗଳ୍ପ,

ଭାବନାରେ ବୁଡ଼ିରହି ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ।

କବି ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ ଅସୀ ମୁନେ,

ମାଳ ମାଳ କବିତାର ହାର ମାନେ ।

କବି ସ୍ରଷ୍ଟା, କବି ପ୍ରେମ ଗନ୍ତାଘର,

ପ୍ରକୃତି, କଳ୍ପନା ପ୍ରିୟ ଅଟେ ତାର ।

କବି ବିନା କବିତା ଯେ ଅସମ୍ଭବ,

କବି ଜିଏଁ ସାଥି ତାର ଅଟେ ଭାବ ।

କବିତା ବନିତା କବିଟି ତା' ପିତା,

ସାହିତ୍ୟ ଜଗତ ସୃଷ୍ଟିର କରତା ।

ପାଠକ,ପ୍ରେରଣା ଦାୟକ ତାହାର,

ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରେମୀ ଯେ ଏକାନ୍ତ ନିଜର ।

କବିର ଜୀବନ କବିତାର ବିନା,

ବୃଥା ଅଟେ ସିନା କଳ୍ପନା ଭାବନା ।

କବିତା ଲେଖିବା ନିଶା ଅଟେ ତାର,

ସେ ନିଶା ବିହୁନେ କିଛି ନାହିଁ ସାର ।

କବିତା ଲେଖିଲେ ହୁଏ ଆତ୍ମତୃପ୍ତ,

କବିତା ବିହୁନେ ହୃଦ ଅନୁତପ୍ତ ।

ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରାର ଏପାଖ ସେପାଖ,

କବି ଓ କବିତା ଅଭିନ୍ନ ଦୈନିକ ।

କବି ବିନା ନାହିଁ କବିତାର ସୃଷ୍ଟି,

କବିତା ବିହୁନେ କବି ଅନାବୃଷ୍ଟି ।

କବିଟିଏ ବିନା କବିତା ସପନ,

କବିତା ବିହୁନେ ଅସାର ଜୀବନ ।