କାଉ ଡାକିଦେଲା କା

ମନ ଦୁଃଖେ କାଉ ଡାଳରେ ବସିଛି 

ମନ ମଧ୍ୟେ ଚିନ୍ତା କରୁଛି 

କଳା ବୋଲି ମୁହିଁ, ପଚାରୁ ନାହାଁନ୍ତି

ମଣିଷ ଅଟନ୍ତି କେମିତି ।

ଜଗା କାଳିଆଟା ଏତେ କଳା ହେଇ 

ତା ପାଖରେ ସଦା ଜାମ

ମୁଁ କଳା ହେଲି ପାସଙ୍ଗେ ନଗଲି 

ଇଏ କି ପ୍ରକାର ନିୟମ ।

ଯାଉଛି ଯିବି ମୁଁ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଧାମକୁ

କାଳିଆକୁ ପଚାରିବି

କାହିଁକି ମୋ ସାଥେ କରେ ଅବିଚାର

ଆଜି ସବୁ ଜଣାଇବି ।

ପହଞ୍ଚିଲା ଯାଇ ଜଗନ୍ନାଥ ପାଶେ 

ମୁଣ୍ଡିଆଟେ ମାରିଦେଲା 

ତା ପରେ ଯାଇ ନିଜର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ 

ବିଷୟରେ ପଚାରିଲା ।

କହିଲା ହେ ପ୍ରଭୁ କାଉ ରୂପେ ମୋତେ 

ସଂସାରେ ଜନମ ଦେଲ 

କାହିଁକି ମୋ ଦେହେ କଳା ବୋଳିଦେଇ

ଏତେ ସରି କରାଇଲ ।

ଯିଏ ଦେଖୁଅଛି ଆଖି ଫେରୋଉଛି

ମୋତେ ଥରେ ଚାହିଁ ଦେଇ 

ମୋ ସ୍ଵରରେ ବି ମଧୁରତା ନାହିଁ

କୁହ ପ୍ରଭୁ କ'ଣ ପାଇଁ ।

କୋଇଲି ମୋ ପରି କଳା ଅଟେ ସତ 

ଜନ ମାନସରେ ପ୍ରିୟ 

କେତେ ସୁନ୍ଦର ସେ ଗୀତ ଗାଉଅଛି

ଜନେ କରୁଛନ୍ତି ସ୍ନେହ ।

କର୍କଶ ବଚନ ମୋ ତୁଣ୍ଡୁ ବାହାରେ 

ସେ ନିମନ୍ତେ ଲଭେ ଘୃଣା 

ଅସୁନ୍ଦର ରୂପ ମନେ ବହେ କୋପ 

ମୋର ବୁଦ୍ଧି ହୁଏ ବଣା ।

ପ୍ରଭୁ ସବୁ ଶୁଣି ମୁରୁକି ହସନ୍ତି

କହନ୍ତି ରେ କାକ ଶୁଣ 

ପୂର୍ବ ଜନ୍ମେ ତୁମେ କରିଲ ଅନ୍ୟାୟ 

ତେଣୁ କାକ ରୂପେ ଜନ୍ମ ।

ଭଲ କାମ କଲେ ଭଲ ଫଳ ମିଳେ

ଖରାପ କରିଲେ ମନ୍ଦ 

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପରେ ଭକ୍ତି ରଖିଥିଲେ

ପାଏ ସେ ପରମ ପଦ ।

ଶୁଣ ଏବେ ଯାହା କହୁଅଛି ମୁହିଁ

ତୁମର ସନ୍ତୋଷ ପାଇଁ

ସକାଳୁ ରାବିଲେ ରାତି ହିଁ ପାଇବ 

ଜନେ ଚେତନା ଦେବଇ ।

ତୁମ ଯାହା ଘର ପରେ ବସି ରହି

କା କା ରାବୁ ଥିବ 

ଜନେ ଜାଣିଯିବେ ନିଶ୍ଚୟ ଆଜିରେ

ଘରେ କୁଣିଆ ଆସିବ ।

ସେଥିପାଇଁ ଜନେ ଖାଇବାକୁ ଦେବେ 

କା କା ମୁଖେ ଉଚାରି 

ଏତିକିରେ ଖୁସି ପାଇବୁରେ କାକ 

ମନରେ ଥାଅ ବିଚାରି ।

ମନରେ କିଞ୍ଚିତ ଆନନ୍ଦ ଭରିଣ

ପ୍ରଭୁ ପାଦେ ପଡି ଯାଇ 

କହିଲା ପ୍ରଭୁ ହେ ଯାଉଅଛି ମୁହିଁ

ମୋର ଭାଗ୍ୟେ ଯାହା ଥାଇ ।