କାଶତଣ୍ଡୀ ର କ୍ଷୋଭ

    ମୋର ଭୁରୁ ଭୁରୁ ବାସ୍ନା ନାହିଁ,

    ଜନ୍ମ ମୋର ଶୁଭ୍ର କଳେବର ନେଇ।

    ମୋର ଏଇ ବାସହୀନ ତନୁ ପାଇଁ,

    ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଙ୍କ ମନକୁ କିଣି ନପାରଇ।

   କାହା ଗଭା କି କାହା ରାତି ର ଶୋଭା କୁ

   ରଙ୍ଗୀନ କରିବାରେ ଏକଦମ ଅସମର୍ଥ ମୁଁ।

   ନଦୀ ପଠା ରେ ମୁଁ ଦୂର ଦିଗ୍ ବଳୟ ଚିରି

    ମାଆ ର ସ୍ଵାଗତ ପାଇଁ ରହିଅଛି ଘେରି।

    ପ୍ରେମୀ ର ହୃଦୟ ମୁଁ କିଣି ପାରେ ନାହିଁ

    କବି ର ହୃଦୟ କୁ ଜିଣି ମୁଁ ଅଛଇ।

   ପ୍ରେମୀ ପଛେ ନ ନେଉ ମୋତେ ଯେ ଆଦରି

    କବି ର ଲେଖନୀ ରେ ମୁଁ ପଡୁଥାଏ ଝରି।

    ମନ୍ଦ ପବନ ଦଲକାଏ ମୋ ତନୁକୁ ଚୁମି ସିନା ଯାଏ

     ପାଗଳ ଭଅଁର ମୋତେ କେବେ ଯେ ନଛୁଏଁ।

    ତଥାପି ବି ଶରତ ର ଆଗମନରେ ଏ ଧରା,

    ମୋ ଶୁଭ୍ର ଚାଦର ତଳେ ଦିଶେ ମନଲୋଭା।

   ପବିତ୍ର ମନ ରେ ମୁଁ ପାର୍ବଣ ରେ ଆସିଥାଏ

   ପାର୍ବଣ ର ଅନ୍ତେ ପୁଣି ମୁଁ ଫେରିଯାଏ।