କାନ୍ଦୁଚି ମୋ ଗାଁ ଝର

ବହୁ ଦିନୁ ଝରି ଝରି ମୁଁ ଆସୁଛି 

    ଶରୀର ହେଲାଣି କ୍ଷୀଣ 

କ୍ଲାନ୍ତ ନୟନେ ଶାନ୍ତ ଶୟନେ 

   ଦେଖୁଛି ଖାଲି ସପନ l

ଦୁଇ ଧାର ଯାହା ଲୁହ ମୋ ଝରୁଛି 

   ସେତିକି ସାଇତି ବୁକେ 

ଝରରୁ ନିର୍ଝର ନ ହବାକୁ ନୀତି 

   ବଡ ଠାକୁରକୁ ଡାକେ l

ଆଷାଢ଼ ଆସିଲେ ବାଦଲ ଗର୍ଜିଲେ 

   ଉନ୍ମାଦନା ଯାଏ ଖେଳି 

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ସାରା ବସୁଧାରୁ ଜଳ 

   ନିଅନ୍ତିକି କୁଣ୍ଡେ ଗିଳି l

ଉପରେ ଥାଇକି ପାହାଡଟି କହେ 

    କାଇଁ କରୁ ଖେଳଘର 

ଅସରାଏ ମେଘ ତୋ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ 

    ହେଇଯିବୁ ସରବର l

ଚରମ ରାଗରେ ନରମ ଗଳାରେ 

   ପାହାଡକୁ କହେ ଚାଁହିଁ 

ଦେଖିବୁ ଆଖିରେ କୋଦାଳ କୋଡ଼ିରେ

    ଜୀବନ ପାଇବି ମୁହିଁ l

ନ ଥିଲା କେନାଲ ନ ଥିଲା ନଈ 

    ଥିଲା ମୋ ବୁକୁରେ ଜଳ 

ଶୀତରେ ଉଷୁମ ବର୍ଷାରେ ମଧ୍ୟମ 

   ଗ୍ରୀଷ୍ମରେ ହିମ ଶୀତଳ l

କେତେ ରଥି କେତେ ମହାରଥୀ ଏଇ 

     କୁଣ୍ଡେ କରିଛନ୍ତି ସ୍ନାନ  

କେତେ ତୃଷାତୁର ପ୍ରାଣୀ ଉଦ୍ଭିଦ ଆବର 

      ସବୁର ରଖିଛି ମାନ l

ହେଲେ ମୋର ମାନ ରଖିବାକୁ ଆଜି 

    କାପାଖେ ନାହିଁ ସମୟ 

ଦେଖିବୁ ଦିନେ ତୁ ଉଠିବି ନିଶ୍ଚେ ମୁଁ  

   ଉଠିବାଟା ମୋର ଥୟ l