କାମୁକ

ଦେହରୁ ଝରି ଗଲେ ଦୁଇ ଟୋପା ବୀର୍ଯ

ଶରୀର ହୋଇଯାଏ ଅଚଳ ଓ ନିସ୍ତେଜ

ଚେତା ପଶଇ ସେହି କ୍ଷଣେ ଚିତେ 

କେମିତି ହୋଇଲା ଏପରି ଘୃଣ୍ୟକାର୍ଯ୍ୟ ।

କ୍ଷଣିକ ସୁଖ ପାଇଁ ମଣିଷ 

ଆଜି ସାଜେ ଗୋଟିଏ କାମୁକ

ଭାଗ୍ୟକୁ ଦେଇ ଦୋଷ ହତଭାଗା 

ଅନ୍ଧାର ଘରେ କାଟେ ଜୀବନଯାକ ।

ଜୀବନ ତାର ଅଛି ଫାଶୀ ଦଉଡିରେ 

ପରିବାର ପରିଜନ ହୁଅନ୍ତି ଖାଲି ହନ୍ତସନ୍ତ 

କେତେ କଥା ଆଦରି ତୁନିରହନ୍ତି ସେମାନେ 

ଜିଇଁ ଥାଉଥାଉ ମରନ୍ତି ଶତ ପ୍ରତିଶତ ।

ଦୁର୍ଲଭ ଅଟେ ମଣିଷ ଜୀବନ

ଲକ୍ଷେ ତପ ବଳେ ମିଳିଥାଏ 

ତୁମ ପରି କାମୁକମାନଙ୍କ ପାଇଁ

କେତେ କନ୍ୟାଙ୍କ ଜୀବନ ଚାଲିଯାଏ ।

କନ୍ୟାଟିଏ ଜନମିଲେ ଡର ପଶେ

ଆଜି ସବୁ ବାପା ଓ ମାଆଙ୍କ ମନେ

ନିଶ୍ଚେ ତୁମେ କନ୍ୟାଟିଏ ହୋଇଥିଲେ 

ବୁଝି ପାରିଥାନ୍ତ ଦୁଃଖ ତା ଜୀବନେ ।