କାମାୟିନୀ

ଅଫୁଟି ଫୁଟିଲା    ବାସ ମହକିଲା

    ବାସିହେଲା ବାସ ଶେଯ,

ଲାଜେଇ ରୂପସୀ ଦେଲା ଟିକେ ହସି

     ଉଇଁଲା ପ୍ରୀତି ସୁରୁଜ ॥

ଯୈାବନ କୁଂଜରେ  ଝାଉଁଳିଲା ମଲ୍ଲୀ

     ଭ୍ରମର ପ୍ରୀତି ପରଶେ,

ବିରହୀ ମଲ୍ଲିକା     ମଧୁ ପରଶିଲା

     ମଧୁରାତି ଅବଶେଷେ ॥

ଅସଜଡା ତନୁ    ବାନ୍ଧୁଥିଲା କେଶ

     ବୁହାଇ ପ୍ରୀତି ଝରଣା,

ବାସର ପଲଂକ  ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ

     ଲୁଚାଉ ଥିଲା ଓଢଣା ॥

କୁଚକୁମ୍ଭେ ପ୍ରେମ    କଢି ହସୁଥିଲା

     ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହିଅ‍ା ପ୍ରଦେଶେ,

ନ‍ାଭି ମଣ୍ତଳରେ    କାମନା ଭଉଁରି

     ପ୍ରଦକ୍ଷିଣ କାମ ଶୋଷେ ॥

ଗୋଲାପି ଅଧରୁ    ଝଡି ପଡୁଥିଲା

    ବାସି ଗୋଲାପ ପାଖୁଡା,

ଝାଉଁଳା ବୃଲତା     ବାଳଇନ୍ଦୁ ସାଜି

    ବାଢିଥିଲା ଫୁଲତୋଡା ॥

ନୟନ କୋଣରେ  ପ୍ରେମ ତରଂଗିଣୀ

     ସାଜିଥିଲା ପ୍ରେମ ଭଟ୍ଟା,

କୁଂଚିତ ଗଭାରେ    ଚୁମ୍ବନ ଜୁଆର

    ମାରୁଥିଲା ପ୍ରେମ ଛିଟା ॥

ଶିଥିଳ ପରାଣେ    ଉଂକି ମାରୁଥିଲା

    ପରିତୋଷ ବୈତରଣୀ,

ମିଳନ ପୀୟୁଷେ    ବାସର ରଜନୀ

    ଲେଖୁଥିଲା ପ୍ରୀତି ବାଣୀ ॥