କାକର ବିନ୍ଦୁ

ଶୀତ ସକାଳର କାକର ବିନ୍ଦୁ ମୁଁ

ଅଳପ ଦିନର ଗଳପ ମୋର,

ଆକାଶରୁ ଝରି ମାଟି ଶେଯ ଛୁଏଁ

ସଜାଇ ପ୍ରୀତିର ଉପହାର l

ସୂର୍ଯ୍ୟ ର କଅଁଳ କିରଣ ପଡିଲେ

ଝଲସି ଉଠଇ ମୋହରି ଆଭା,

ହୀରା ନୀଳାମୋତି ମାଣିକ ପରାଏ 

ଦିଶଇ ସତରେ କି ମନଲୋଭା l

ଶୁଷ୍କ ଦୁର୍ବାଦଳ ହୋଇ ପଲ୍ଲବିତ

ପାଇଲେ ଟିକିଏ ପରଶ ମୋର,

ଭେଦାଇ ଦିଏ ମୁଁ ଶୁଷ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିକା କୁ

ହେଲେବି ଜଳ ମୁଁ ଅଳ୍ପ ମାତର l

ନାହିଁ ମୋର ବଳ ବୁନ୍ଦାଏ ମୁଁ ଜଳ

ବହି ଯିବା ପାଇଁକ୍ଷମତା କାହିଁ?

ପତର ଉପରେ ଜୀବନ ମୋହର

ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତ କୁ ଥାଏ ମୁଁ ଚାହିଁ l

ସହିପାରେ ନାହିଁ ଟାଣ ଖରା ମୁହିଁ

ଶୁଖି ଯାଏ ନିମିଷକମଧ୍ୟରେ,

ତଥାପି ଶୀତର ମିତ ଟିଏ ମୁହିଁ

ଝରୁ ଥାଏ ପ୍ରତି ଶୀତ ଋତୁରେ l

ଫୁଲ ର ଉପରେ ପଡି ମୋର ବୁନ୍ଦା

କୀଟ ପତଙ୍ଗ ଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ଦିଏ,

ଫୁଲର ଶୋଭା ଟି ବଢ଼ି ଯାଇଥାଏ

ମୋହରି ପରଶ ଯେବେ ସେ ପାଏ l

ଆୟୁଷ ଅଳ୍ପ ହେଉ ପଛେ ଆମ 

ଚାଲ କରିଯିବାକିଛି କରମ,

କାହାର ମନରେ ଖୁସି ଦେଲେ ଟିକେ

ହୋଇଥାଏ ପରା କୋଟି ଧରମ l