କାବ୍ୟ ନାୟିକା

ବିଶାଳ ଆକାଶେ ମୁଁ ହେଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟ

ତୁମେ ପରା ତେଜ ତାହାର,

ଶୀତଳ ଜୋଛନା ତୁମେ ଅଟ ଜଦି

ମୁଁ ଚାନ୍ଦ ପୁନେଇଁ ତିଥିର l

ତରୁଡ଼ାଳେ ମୁଁ ଫୁଲ ଟିଏ ହେଲେ

ତୁମେ ବlଶ୍ନl ସେ ଫୁଲରେ,

ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ତୁମେ ପରା ଏଇ

ତୁଚ୍ଛା ମୋର ମାଟି ଘଟରେ l

ଏ ଦେହ ଦେଉଳେ ତୁମେ ମୋ ଦେବତା

ମୁଁ ତୁମ ପୁଜାରିଣୀ,

ପ୍ରୀତିପାରିଜାତ ଆଣିଦେଲ ମତେ

ଗାଏ ମୁଁ ପ୍ରେମର ରାଗିଣୀ l

ଚୋରା ଚଇତାଳି ତୁମେ ଅଟ ମୁଁ

ଅଲରା ବାଉଁଶ ବଣ,

ଲାଜରେ ଝାଉଁଳେ ତୁମେ ଯେବେ ସାଜ

ପ୍ରେମେ ଧାରା ସିରାବଣ l

ପଉସ ଜାଡରେ ବାୟାଣୀ ମୁଁ ହୁଏ

ପାଇ ସେ ବଉଳ ବlଶ୍ନା,

ତୁମରି ବାହୁରେ ବାନ୍ଧିହୋଇଗଲେ

ମେଣ୍ଟି ଯାଏ ସବୁ ତୃଷ୍ଣା l

ଜୀବନ ନାଟକେ ତୁମେ ମୋ ନାୟକ 

ମୁଁ ହେଲେ କାବ୍ୟ ନାୟିକା,

ଚାଲୁଥିବା ସଦା ହାତେହାତ ଛନ୍ଦି

ହୋଇକି ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା l

ବୈଶାଖୀ ଖରାରେ ନିଦାଘ ହେଲେ ମୁଁ

ତୁମେ ମଳୟର ଛୁଆଁ,

ଦେହ ମନେ ମୋର ଖେଳିଲା ରୋମାଞ୍ଚ

ତୁମେ ବସନ୍ତର ବାଆ l