କାବ୍ୟ ନାୟିକା

ଧୀର ମନ୍ଦ୍ର ସ୍ୱନ   ବୀଣାଜିଣା କଣ୍ଠ

     ପ୍ରାୟ ଏକ ରଶ୍ମିରେଖା

ଲାସ୍ୟହାସ୍ୟ ଛନ୍ଦେ  ଆକର୍ଷେ ପୁଲକେ

    ପ୍ରିୟା ମୋ କାବ୍ୟ ନାୟିକା ।

ଶୁଭ୍ରା ସୁରଭିତା   ବେଶ ପରିପାଟୀ

     ନୟନେ ଆପଣାପଣ

ସୁନ୍ଦର ସମ୍ପର୍କେ    ନିମିଷକେ ସିଏ

      କିଣିନେଇ ଥାଏ ମନ ।

ଲାଗେ ଭାରି ମିଠା  ମଧୁର ତା କଥା

      ଭାବେ ଭକ୍ତି ସମର୍ପଣ

କହିବା ଆଗରୁ   ମୋ କାବ୍ୟ ନାୟିକା

      ବୁଝିପାରେ ମୋର ମନ ।

ଶିଖିବାକୁ କହେ   ମର୍ମ ସାରକଥା

      ବୁଝାଏ ସେ ଅନର୍ଗଳ

ଫିକା ଫିକା ଲାଗେ  ସୀମିତ ମୋ ଜ୍ଞାନ

      ଚାହିଁ ରହେ ବଲବଲ ।

ମୋ କାବ୍ୟ ନାୟିକା   ହସିଲେ ଫୁଟଇ

       ଚହଟଇ ଫୁଲ ମଲ୍ଲି

ମଧୁର ବଚନେ    ସେନେହ ମମତା

       ଅମୃତ ପଡ଼ଇ ଝରି ।

କାବ୍ୟ ନାୟିକା ମୋ ରୂପେଲି ଜୋଛନା

      ତା ପରଶ ସୁଶୀତଳ

ଉଛୁଳାଏ ମନ    ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସେ

      ପରାଣ ହୁଏ ବିଭୋର ।

ସ୍ୱପ୍ନ ମଧୁମୟ    ଆଶା ଚାରୁଲତା

      ସୁକୁମାରୀ ପ୍ରେମମୟୀ

ସ୍ନିଗ୍ଧ ସୁକୋମଳ  ମୋ କାବ୍ୟ ନାୟିକା

      ଭାବେ ହୃଦେ ବିରାଜଇ ।