ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ

ଦେବକୀ ନନ୍ଦନ ଯଶୋଦା ଜୀବନ

ରାଧା ର ସେ ପ୍ରାଣ ଧନ

ଗୋପୀ ମେଳେ ନିତି ଲୀଳା ରଚୁଥାଏ

ଜିଣି ଥାଏ କେତେ ମନ ।

ଭାଦ୍ର କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ଅଷ୍ଟମୀ ତିଥିରେ 

ପୃଥିବୀ ହେଲା ମଧୁମୟ

ଦେବା ଦେବୀ ମିଶି ସ୍ୱର୍ଗେ ଉଚ୍ଚରିଲେ

ଓଁ ନମଃ ଭଗବତେ ବାସୁଦେବାୟ ।

ମର୍ତ୍ତେ ମାନବ ଦେହେ ଅବତରି

କେତେ ପାପୀ ତପୀ ତରି ଗଲେ 

ପୁତନା ଠାରୁ କଂସ ପରିଯନ୍ତେ 

ମହୀ ଭାରା ଉଦ୍ଧରିଲେ ।

ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ଗୋବଲ୍ଲଭାୟ 

ତୁମ ପାଦ ପଦ୍ମେ ଏତିକି ଅଳି 

ଜଗତ ଜନ ଙ୍କ ଦୁଃଖ ହରିନେଇ

ଦିଅ ବାରେ ସୁଖ ଆଶିଷ ଢାଳି ।