ଜୀବନରେ ଧୋକା

ନିତି ପ୍ରତିଦିନ ଫେସବୁକରେ ମୁଁ

କବିତା ଗୁଚ୍ଛକୁ ଛାଡେ

ଆନନ୍ଦେ ପାଠକ ଅଧ୍ୟୟନେ ରତ

କମେଣ୍ଟ ଲାଇକ୍ ପଡେ ।

ସନ୍ଦେହ ଚକ୍ଷୁରେ ପଡି ଗଲା ଜଣେ

ଖୋଲି ଦେଲି ମେସେଞ୍ଜର

ପରିଚୟ ମାଗେ କହିବଟି ମୋତେ

କେଉଁ ରାଜ୍ୟ ତୁମ ଘର ।

କହିବି ଭଉଣୀ ଦୟା କରିବ କି

ଫୋନ୍ ନମ୍ବର ଦେଇ

ତୁରନ୍ତ ଆଦେଶ ପାଳନ କରିଲି 

ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ନମ୍ବର ଛୁଇଁ ।

ଆଜି ଠାରୁ ମୋର ମିତଣୀ ତୁମେ ଗୋ

ଘର କେଉଁଠାରେ କୁହ

ତୁମ ପରି ବନ୍ଧୁ ଜୀବନରେ ପାଇ

ବଢ଼ିଛି ମନରେ ସ୍ନେହ ।

କଟକ ମୋ ଘର ବୋଲି ଥରହର

ପାଟି ବାଜେ ଖନା ପରି

ମନରେ ବିଚାରେ ପୁରୁଷ ସ୍ୱରରେ

କଣ୍ଠ ଲାଗେ ଏତେ ଭାରି ।

ନିରବତା ଚାପି ପୁଣି ପଚାରିଲି

କର୍ଣ୍ଣପାତ ହେଲା ନାହିଁ

ହସି ହସି ବୋଲେ ନୟାଗଡ଼ ଘର

ଏଥର ଜାଣିଲ ସଇ ।

ବାହାନା କରି ମୁଁ ମନ ଉଲ୍ଲାସରେ

 କହିଲି ମିଛୁଆ ତୁମେ

ଖୋରଧା ବଜାରେ ଦେଖିଥିଲି ମୁହିଁ

ବୁଲୁଥିଲ ପରା ଦିନେ ।

ରୁଦ୍ଧ କଣ୍ଠ ସ୍ଵରେ କହିଲା ବୁଝାଇ

ଦଶପଲ୍ଲା ଯାଇଥିଲି

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ଉତ୍ତାପ ସହ୍ୟ ନହୋଇଲା

ପଇଡଟେ କିଣି ଦେଲି ।

ଟିକେ ମିଛ କଥା କହିଥିଲି ଜାଣି

ପରଖି ଆପଣା ପର

ତୁମେ ତ ଚାଲାକ୍ ମୋ ଠାରୁ ବଳିଲ

ମୋ ଘର ଗୋବିନ୍ଦପୁର ।

ଅତି ସାବଧାନେ ବୋଲେ ମୁଁ ଫୋଅନେ

ଶୁଣ ମୁଖାଧାରୀ ଭାଇ

ବୁଝି ଗଲି ଆଜି ନାରୀ ନାମ ନେଇ

ପୁରୁଷ ହେଉଛ ଗାଇ ।

ଲାଜ ସରମ ତ ପୋଡ଼ି କି ଖାଇଲ

ନିତି ଦିଏ ପତ୍ନୀ ମାଡ଼

ତୁମେ କି ହୋଇବ ବନ୍ଧୁରେ ଗଣିତା

ଆଜି ଠାରୁ ପଥ ଛାଡ ।