ଜୀବନ

କେବେ ଫଗୁଣର ମହକ ତ କେବେ ବୈଶାଖାର ଝଡ଼

କେବେ ବସନ୍ତର ପୁଲକ ତ

କେବେ ଶ୍ରାବଣ ର ଧାର

ଏମିତି ଜୀବନ ଟା ସରିଯାଏ

ମାନ ଅଭିମାନ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭିତରେ

ସମ୍ପର୍କ ସବୁ ପଛ ରେ ରହିଯାଏ । 

ମୋର ବୋଲାଉଥିବା ଆତ୍ମୀୟ

ମିଛ ପ୍ରତିପତି ତୁଚ୍ଛା ବଡିମା ଉପହାସ କରେ 

ଶୂନ୍ୟତାରେ ଆସିବା, 

ଶୂନ୍ୟତାରେ ଯିବା 

ମଧ୍ଯର ଅଭିନୟ କଣ ଜୀବନ 

ବୋଧ ହୁଏ ।