ଜହ୍ନ ପାଇଁ ପଦେ

ଜହ୍ନ ଢାଳୁଅଛି   ଜୋଛନାର ଧାରା

     ନୀଳ ଗଗନର ଦେଶେ

ସେହି ଜୋଛନାରୁ  କେହିଜଣେ ଆସି

      ଚୋରି କଲା କେଉଁ ଵେଶେ ||

ତାରା ମେଳେ ଜହ୍ନ   ନୀଳ ନୀଳିମାରେ

   ଖେଳେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

ନୀଳ ଶାଢୀ କାନି   ଆକାଶ ଉଡାଇ

   କରେ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳ||

ନୀଳ ପଣତରେ   ଆକାଶ ଘୋଡାଇ

   ଦେଇଛି ଜହ୍ନର ମୁହଁ

 ଦାଆ ପରି ଦିଶେ  ଜହ୍ନ ଅଧା ମୁଖ

    ଆକାଶ ବୁକୁରେ ଚାହଁ ||

ସୂରୁଯ ବୁଣଇ   ଆଲୁଅ ମୁରୁଜ

   ସାରା ସୌର ମଣ୍ଡଳରେ

 ସେହି ଆଲୁଅର   ମାଦକତା କେତେ

     କାହାକୁ ପାଗଳ କରେ ! 

ସେହି ମାଦକତା   ମଧୁ ପିଆଲାରେ

    ଯେବେ କେହି ଭରି ଦିଏ

 ଛାୟା ପ୍ରଚ୍ଛାୟାର   ଅନ୍ଧକାର ତେବେ

     ତାହା ପଛେ ଖେଳିଯାଏ||

 ସେପରି ଘଟଣା   ଚାନ୍ଦର କପାଳେ

    ବାର ବାର ଘଟିଥାଏ

ସେଥିପାଇଁ ଶାନ୍ତ    କାନ୍ତ ଜହ୍ନ ମାମୁଁ

     ଅଧା ଗଢା ମନେହୁଏ ||

 ଛାୟା ଅନ୍ଧକାରେ    ରୂପସୀ ତରୁଣୀ

    ଚାନ୍ଦର ରୂପରେ ଫସି

 ତାହାକୁ ନିଜର    ବାହୁର ବନ୍ଧନେ

      ବାନ୍ଧି କଳା ଦିଏ ନେଶି ||

ସେହି କଳା ଦାଗ  ଯେ ଅଙ୍ଗେ ଲାଗଇ

    ତାହା ମୋଟେ ଦିଶେ ନାହିଁ

ସେଥିପାଇଁ ଜହ୍ନ    ଆକାଶେ ଦିଶଇ

      ଅଧା ଗଢା ରୂପ ନେଇ||