ଜାଳିବା ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦୀପ

ମଣିଷ ଜୀବନେ ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କ 

ଅଟେ ବଡ ମୂଲ୍ଯବାନ 

ନୁହେଁ ତାର ସମ ହୀରା ନୀଳା ମୋତି

ମାଣିକ୍ଯ ମଣି କାଞ୍ଚନ ।

ସମ୍ପର୍କେ ଛଳନା ନୁହଁଇ ଉଚିତ

ପାପ ହୁଏ ଅରଜନ 

କାୟମନୋବାକ୍ଯେ ନିଭାଇ ସମ୍ପର୍କ 

ଅରଜେ ମହତ ପୁଣ୍ଯ ।

ରହେ ନାହିଁ ଚିହ୍ନ ପଡେ ନାହିଁ ଗାର

ପାଣିରେ ଯେତେ କାଟିଲେ

ହୁଏ ନାହିଁ ଗଢି ସପନେ ମହଲ

ଉନ୍ନତି ମୋଟେ ଭାଗ୍ୟରେ ।

ଜଳାଅ ଆଲୋକ ଜୀବନର ଜ୍ଯୋତି

ଆପଣା ପ୍ରଦୀପ ଜାଳି

ଅନ୍ଯ କାହା ଘରେ ଦେଖି ଉଜ୍ଜ୍ବଳତା

ଯିବନି ଭାଗ୍ଯ ବଦଳି ।

ପରଖି ବିଶ୍ବାସୀ ସହୃଦୟ ଜନ

ସ୍ଥାପନ କର ବନ୍ଧୁତା

ମନ ଖୋଲି କୁହ ଦରଦୀ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ

ହୃଦୟ ମନର କଥା ।

ବୁଝେ ନାହିଁ ଯିଏ ଜୀବନର ମୂଲ୍ଯ

ନିଷ୍ଠୁର ହୃଦୟହୀନ

ଝାର ନାହିଁ ଲୁହ ଆଖିରୁ ତା ଆଗେ

ନ କୁହ କଥା ଗୋପନ ।

ମାତାପିତା ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ଶୁଭେଚ୍ଛୁ

ହିତାକାଂକ୍ଷୀ ପ୍ରିୟ ଜନ

କହି କଟୁ କଥା ଦିଅ ନାହିଁ ବ୍ଯଥା

ଆଶିର୍ବାଦ ତାଙ୍କ କାମ୍ଯ ।