ହୁଅ ସାବଧାନ ସଜାଗ ମଣିଷ ଜାତି

ହେ ନଦୀ, ସତରେ କାହିଁକି କେଜାଣି 

ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଣିଷ ତୁମକୁ 

ତାର ଭାବ ଭାବନା, ସ୍ମୃତି, ସ୍ୱାନ୍ତନା, ଆଶା, 

ଆଶ୍ଵାସନା ପାଏ ଦେଖି ପୂର୍ଣଗର୍ଭା ତୁମକୁ  l

ତୁମେ ଯୋଗୁଁ ମଣିଷ ଜାତିଟା ପାଏ ଶାନ୍ତି 

ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରୀତିର ପ୍ରେରଣା,

ମଧୁପ ଗାଏ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ଗୀତ ଫୁଲରୁ 

ଫୁଲକୁ ଉଡି ହସଇ ଦୁନିଆଁ l

ବର୍ଷାର ଆଗମନୀ ବାର୍ତ୍ତା, ବଗିଚାର ସେବତୀ 

ଜଣାଏ ଅଭିନନ୍ଦନ ଫୁଲ କଢ଼ି ଦ୍ଵାରା

ନୂତନ କଳିକାରେ ରହିଥାଏ ସର୍ବଦା ପ୍ରୀତି 

ରଙ୍ଗ ଉପହାର ପରା l

ଚାଷୀର ଉତ୍ସାହ, ସର୍ବାଧିକ ଆମର କାମ୍ୟ, 

ଆମ ପାଇଁ ତାହା ଜୟ

ପ୍ରକୃତି ଦତ୍ତ ନଦୀର ଜଳର ସ୍ତର ସ୍ଥିରତାରେ 

ଆମର ବିଜୟ l

ବର୍ଷାହେଲେ ଚାଷବାସ ହୁଏ, ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ 

ଜଳ ଯୋଗାଇ ଥାଏ

ତେଣୁକରି ଚାଲାକ୍ ମଣିଷ ଜାତିଟା ନଦୀ 

କୂଳରେ ବାସକରି ରହେ l

ପରିବେଶ ଯଦି ଅମଣିଷ ହୋଇ ତୁମେ 

ଦୂଷିତ କରିବ,

ବର୍ଷାର ଅଭାବରୁ ଜଳର ସ୍ତର ଧୀରେ ଧୀରେ 

କମି କମି ଯିବ l

ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ଜଗତରେ ମରିଵେ ପାଣି 

ଅଭାବରୁ

ହେ ମଣିଷ ସମାଜ କିପରି ଭୁଲି ଯାଉଛ 

ମନ ମନ୍ଦିର ଭିତରୁ l

ମହୋଦଧି ଲଙ୍ଘିଯିବ କୂଳ ଅମାନିଆ 

ହୋଇ ଅତି ବୃଷ୍ଟିପାତ ଦ୍ଵାରା

ବଦଳି ଯିବ ସବୁ ଉଦ୍ଦୀପନା ବିଶ୍ୱାସ 

ଭରସା ମନରେ ଭରିଛ ଯାହା l

ପରିବେଶ ଦୂଷିତ ନକଲେ ଶୁଭ୍ର ଶିଶିର

 ମୁକ୍ତାର ମୁକୁଟ ବସୁମତୀ ପିନ୍ଧବ

ଶୀତଳ ସମୀର ସୁରଭି ବୁଣି ପ୍ରାଣୀ 

ଜଗତ ବନ ଲତା ହସୁ ଥିବ l

ଝୁମି ଝୁମି ହୋଇ ଯେବେ ବର୍ଷାରାଣୀ 

ଆକାଶରେ ଆସେ

ମନୁଷ୍ୟ, ଧରଣୀରାଣୀ ଓ ମହୋଦଧି 

ଆନନ୍ଦରେ ହସେ l

ସ୍ୱାଗତମ କରେ ଚାଷୀ ଭାଇ ସେଇ 

ନବ ବର୍ଷାକୁ

ତାର ଶଙ୍ଖ ଧ୍ବନିରେ ମଜା ଲାଗିବ 

ଦେଖିବାକୁ ସେ ଆନନ୍ଦକୁ l

ଗାଆଁ ପରିବେଶ ପୂର୍ବ ଭଳି ନାହିଁ

ବୋହୁନି ଆଉ ଶୀତଳ ବାଆ 

ପୁଂଜିବାଦର ଆଧୁନିକତାର ପ୍ରଭାବେ  

ଆଜି ବଦଳି ଗଲାଣି ଗାଆଁ l

ହୁଅ ସାବଧାନ ସଜାଗ ମଣିଷ ଜାତି, ଦୁଃଖ 

ହରି ନେବ ଭରିବ ସୁଖ ଶାନ୍ତି

ସଚେତନତାରେ ଅମୀୟ ସୁଷମା ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ

ଭରିବ ଭୁଲିବା କାଳ ରାତ୍ରି  l

ଅମା ଅନ୍ଧକାର ସମାଜୁ ହଟି ସୁଜଳା 

ସୁଫଳା ବସୁଧାରାଣୀ ହୋଇବ 

ରୋଗ ଶୋକ ଦୂର ହୋଇ ମନ କୁଞ୍ଜ 

ବନେ ପ୍ରେମର ରାଗିଣୀ ବହିବ ।