ହସି ଉଠିଲା ମୋ ଘର ଅଗଣା

କୁନି ପାଦ ଥାପି ଅଗଣାରେ ମୋର

ଯେବେ ତୁ ଖେଳିଲୁ ଆସି ,

ମୋ ଘର ଅଗଣା ହସି ଉଠୁଥିଲା 

ଜୀବନେ ଦୁଃଖ ବିନାଶି ।

ତୋ ପାଦ ଶବ୍ଦରେ ପୁରି ଉଠୁଥାଏ 

ଆମ ଏ ଘର ଅଗଣା ,

ତୋ ଓଠର ସେଇ ଖିଲି ଖିଲି ହସ

କରିଦିଏ ବାଟବଣା ।

ତୋ ଚଞ୍ଚଳ ମନରେ ପୁରି ରହିଥାଏ

ଆବେଗରେ ଭରା ସ୍ନେହ ,

ସେହି ସ୍ନେହ ସତେ ମନ କିଣିନିଏ

ଦୁଃଖ ହୋଇଥାଏ ଦାହ ।

ସ୍ନେହ ବୋଳା ତୋର ପରଶ ପାଇଲେ 

ମନ ମୋର ଯାଏ ଭରି ,

ତୋ ମିଠା ଛୁଆଁରେ ଭରିଛି ମାଦକ 

କିଏ ହେବ ତୋର ସରି ।

ମନେ ତୋ ନଥାଏ ରାଗ ଇର୍ଷା କ୍ରୋଧ 

ସଭିଙ୍କୁ କରୁ ନିଜର ,

କ୍ଷଣିକରେ ତୁହି ମନ ମୋହିନେଉ 

ତୋ ମନେ ସ୍ନେହ ଅପାର ।