ପୂଣ୍ୟ ଦେବ ଭୁମି

ଯେଉଁ ମାଟି ଛୁଇଁ ଜନମ ଲଭିଲି

ସେଇ ମୋ ଜନମ ଭୁଇଁ ,

ଯା ପାଣି ପବନେ ଦେହ ମୋର ଗଢା 

ସେଇ ମୋ ସବୁଜ ଭୁଇଁ ।

ସୁଜଳା ସୁଫଳା ଶସ୍ୟ ଶ୍ଯାମଳାରେ 

ଭରା ମୋର ମାଟି ମାଆ ,

ହିମାଳୟ ଯାର ମୁକୁଟ ସାଜିଛି 

ଦିବ୍ଯ ଚେତନାର ରାହା ।

ପୂଣ୍ୟ ଗଙ୍ଗା ଜଳ ପାଦ ଧୌତ କରେ 

ଧରଣୀ ମାତାର ମୋର ,

ସୁନାର ଫସଲ ହସି ଉଠେ ଏଠି 

ଭରିଛନ୍ତି କେତେ ବୀର ।

କେତେ ଯାନିଯାତ କେତେ ପୂଜା ପର୍ବ 

ଭରିଛି ହୃଦୟେ ଯାର ,

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରୀତି ଧ୍ବଜା ଉଡୁଥାଏ 

ଜନମ ଭୁଇଁରେ ମୋର ।

କେତେ ପୁଣ୍ଯ ତୀର୍ଥ ଭରିଛି ତା ଦେହେ

କେତେ ଯେ ଝରେ ଝରଣା ,

ସେହି ଅଟେ ମୋର ପୁଣ୍ଯ ଦେବ ଭୂମି

ଭାରତ ତାହାର ନାଆଁ।